مطالعه ميزان انطباق مساكن شهر جلفا با زاويه تابش آفتاب

مقاله حاضر به بررسي ميزان انطباق مساكن شهر جلفا با زاويه تابش مي­پردازد. اهميت اين موضوع بيش­تر از آن رو است كه با شناخت و به­كارگيري عوامل محيطي و اقليمي مي­توان به سهم خود به پايداري توسعه شهر كمك كرد. اين مطالعه علاوه بر مشاهدات ميداني با به­كارگيري اطلاعات سازمان هواشناسي كشور به روش گيوني انجام مي­گيرد. مشاهده محلي و نقشه­هاي طراحي شهري از منابع اطلاعاتي ديگر مي­باشد. با تجزيه و تحليل اطلاعات موجود مشخص گرديد كه در جلفا در ماه­هاي گرم ( ژوئيه و ژوئن) در صورت استفاده از سايبان­هاي افقي و مصالح با ظرفيت حرارتي بالا در ساختمان شرايط آسايش فراهم مي­باشد. ولي در ماه­هاي سرد (ژانويه، فوريه، مارس، نوامبرو دسامبر) سال، علاوه بر جهت­گيري مناسب فرم­هاي ساختماني براي استفاده حداكثر از انرژي آفتاب، نياز به گرمايش مكانيكي وجود دارد. در بقيه اوقات نيز شرايط آسايش تامين مي­گردد. همچنين با انطباق نتايج حاصل از بررسي عوامل اقليمي و روش­هاي محاسباتي قانون كسينوس و عمق سايبان، نيازهاي حرارتي ماهانه مورد ارزيابي قرار گرفته تا جهت بهينه قرارگيري ساختمان­ها در جلفا معلوم شود. در ماه­هاي گرم سال جهت­هاي شرقي و غربي ساختمان­ها و در ماه­هاي سرد سال جهت جنوبي بيش­ترين مقدار انرژي خورشيدي را دريافت مي­دارند. با توجه به ضوابط تعيين شده براي انتخاب موقعيت استقرار ساختمان، جهت شرقي-غربي از جهت دريافت كم انرژي خورشيدي در تابستان و حداكثر دريافت انرژي در ماه­هاي سرد سال براي ساختمان­ها در جلفا توصيه مي­شود.