تحليلي بر روند مهاجرت در استان اصفهان در طي سال هاي 85- 1375

چكيده موضوع مهاجرت و چگونگي توزيع مجدد جمعيت در هر منطقه از مهمترين عواملي هستند كه سياستگذاران و برنامه ريزان جامعه براي هدايت و كنترل جمعيت به بخش هاي مختلف اقتصادي بايد به آنها توجه داشته باشند. هدف از اين مقاله تعيين نقش مهاجرت در تغييرات جمعيتي استان و شناخت شهرستان هاي مهاجر پذير و مهاجر فرست از لحاظ ميزان خالص مهاجرت مورد بررسي است. جامعه آماري پژوهش شامل شهرستان هاي استان اصفهان براساس آمار سال 1385است، كه با توجه به مولفه هاي مورد بررسي، روش پژوهش «توصيفي-تحليلي» مي باشد و در نهايت با استفاده از view Arc نقشه شدت و جريان هاي مهاجرتي استان ترسيم گرديده است. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد كه مهاجران وارد شده به استان در طي دهه 85-1375 به شدت افزايش يافته است. به طوري كه از مجموع 505736 نفر مهاجران وارد شده به استان، 2/55 درصد از ساير استان هاي كشور بوده است. همچنين در اين مدت از مجموع 435441 نفر مهاجر خارج شده از استان، 1/53 دصد به ساير استان هاي كشور مهاجرت كرده اند. با توجه به خالص مهاجرت شهرستان هاي استان در دوره 85-1375، شهرستان برخوار و ميمه با خالص مهاجرتي 52779+ نفر بيشترين ميزان مهاجر پذيري را به خود اختصاص داده است و شهرستان اصفهان و فريدن به ترتيب با خالص مهاجرتي 20256- و 10970- نفر به عنوان مهاجر فرست ترين شهرستان هاي استان شناخته شده است. واژگان كليدي: روند مهاجرت، خالص مهاجرت، استان اصفهان، مهاجرت به داخل، مهاجرت به خارج.