سيماي زن و عشق در «دده قورقود » و «ايلياد و اديسه »

چ يكده هومر، » ايلياد و اديسه « و » دده قورقود « فردوسي، كتاب » شاهنامه « صرف نظر از از زيباترين و عظيم ترين آثار حماسي مل تهاي جهان است. در اين آثار مشابه تهاو همساني هايي وجود دارد كه شايد يكي از علل مهم اين همسان يها، آميختگي اساطير ملت هاي گوناگون و تاثيرپذيري آنها از يكديگر باشد. همسان يهاي اين آثار، ما را بر آن داشت كه با تامّلي ديگر در نوع نگرش آفريدگاران حماسه به جايگاه زن و مقايسه اين موضوع در اين آثار بپردازيم. در اين مقاله ضمن بررسي جايگاه زنان در هر دو حماسه و بيان همسان يها و ناهمساني، به موضوع عشق و بررسي آن در اين آثار نيز پرداخته م يشود. كليدواژه