چيستي، چرايي و چگونگي تربيت اجتماعي بزرگسالان در خانواده

Adult Social Training; its Nature, Necessity and Quality within the Family

«تربيت اجتماعي بزرگسال» يك مسيله هنجاري‌فرايندي است كه از خلال آن بزرگسال نقش‌هاي جديد اجتماعي را «بازدروني‌سازي» نموده و نقش‌ها و موقعيت‌هاي ناسازگار را در جهت تعالي و رسيدن به كمال مطلوب سازگار مي‌سازد. ناقص بودن تربيت پيشين، كمال‌طلبي دايمي افراد، تاثير گرايش‌هاي دروني بر رفتارها و كنش‌هاي اجتماعي و جديد بودن و ناسازگاري نقش‌هاي اجتماعي مسايلي‌اند كه ضرورت و چرايي تربيت اجتماعي بزرگسال را توجيه مي‌كنند. در منابع ديني، روش‌هايي چند براي تربيت اجتماعي بزرگسال در محيط خانواده در نظر گرفته شده است كه عبرت‌دهي (يادآوري تاريخ و جريان‌هاي گذشته و بيان نقاط ضعف و قوت آن)، انذار (ترساندن از بلايا، حساب و كتاب قيامت و مجازات‌هاي رسمي و غير رسمي اجتماعي) و وصيت (فراخواندن اعضاي خانواده به پايبندي به ارزش‌هاي اجتماعي، آداب همزيستي و تعاون و همكاري) از جمله آنها است كه در نوشتار پيش رو تبيين گرديده است.

"Adult Social Education" is a normative-procedural issue through which the adults get to "rebuild and develop" new social roles in themselves and make the inconsistent positions and disagreeable functions compatible with achieving excellence and perfection. Imperfect prior training, permanent perfection-seeking, the influence of natural tendencies on social acts and the inconsistency of some social roles are the problems whose solutions require paying attention to "Adult Social Education" In religious sources, several concepts have been suggested by which adult social training within the family may be developed. Some of them are: Reminding (the previous events and taking lessons from their strong and weak points), warning (of disasters, reckoning in hereafter and formal and informal social punishments) as well as inviting (the family members to follow the social values and the manners of coexistence and collaboration). These factors will be discussed in the present essay.