بررسي پنج عنصر شعر در اشعار محمد علي بهمني

شعر، زبان دل و زاييده ي احساسات آدمي است و شاعر كسي است كه اين احساسات و عواطف را با زباني مخيّل و موزون در ساختاري مطلوب بيان مي كند. محمد علي بهمني از بزرگترين شعراي غزل سرا ست كه در غزلياتش از دو زبان سنتي و معاصر بهره گرفته است. زبان شعري بهمني ساده و صميمي و عمده ترين بن مايه شعري اش عشق مي باشد كه با كمك تشبيهات حسي به حسي و زيبا بيان شده است. بهمني از قالب هاي نيمايي و سنتي در كنار هم به خوبي استفاده نموده است، و با سرودن اشعارش بر غزل سرايان جوان تاثير عميقي بر جاي گذاشته است. اين مقاله پژوهشي به بررسي پنج عنصر شعري در آثار محمدعلي بهمني شاعر غزل سراي معاصر پرداخته است، كه مبناي اين پنج عنصر تعريفي است از شعر كه توسط دكتر شفيعي كدكني: «شعر گره خوردگي عاطفه و خيال است كه در زباني آهنگين شكل گرفته است». اين تعريف نسبت به ساير تعاريف از شعر، جامع تر و كامل تر است. بررسي عنصر عاطفه به عنوان اساسي ترين عامل پيدايش شعر اختصاص يافته است، سپس به نقد وتحليل صورت هاي خيال (تشبيه، استعاره، تشخيص و...)، ويژگي هاي زباني شاعر (استعمال لغات جديد و قديم فارسي، بكارگيري لغات بيگانه، محلي و ساختن تركيب هاي جديد) و موسيقي شعر و انواع آن و ساختمان و شكل شعري در اشعار بهمني دارد و اين موارد بررسي و بازكاوي قرا گرفته است.