بررسي ميزان همبستگي اجتماعي در بين دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي مشهد و ارائه راهكارهاي تقويت آن

اين مقاله برگرفته از يك طرح پژوهشي تحت عنوان« بررسي ميزان همبستگي اجتماعي در بين دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي مشهد و ارايه راهكارهاي تقويت آن» است. نوشتار به صورت پيمايشي و با روش نمونه گيري تصادفي طبقه بندي در بين 432 نفر از دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد مشهد انجام شده است. متغير ميزان همبستگي اجتماعي با ابعاد (يكپارچگي اجتماعي، نظم اجتماعي، تعلق اجتماعي، وفاق اجتماعي، وحدت اجتماعي، مسووليت پذيري اجتماعي) و با پرسشنامه محقق ساخته مورد سنجش قرار گرفته است. ميزان پايايي پرسش ها 811/0 مي باشد. نتايج يافته هاي تحقيق نشان داد ميانگين نمره ميزان همبستگي دانشجويان، در بازه (بالاترين5 و پايين ترين 1) 3/3 در حد متوسط مي باشد. ميانگين نمره ميزان يكپارچگي اجتماعي و مسووليت پذيري اجتماعي هركدام 2/3، ميزان وفاق اجتماعي و نم اجتماعي هركدام 4/3، ميزان تعلق اجتماعي 6/3، ميزان وحدت اجتماعي 8/2، مي باشد. در بين ابعاد همبستگي اجتماعي دانشجويان، ميزان تعلق اجتماعي دانشجويان با ميانگين 5/3 بالاترين و ميزان وحدت اجتماعي با ميانگين 8/2 پايين ترين مي باشند. نتايج تحقيق، نشانگر آن است كه ميزان همبستگي در بين دانشجويان در حد متوسط است و اين نمي تواند براي دانشگاه مطلوب باشد. دانشجويان در جامعه به عنوان قشر تاثيرگذار و همچنين نسبت به ساير اعضاي جامعه از ميانگين آگاهي بيشتري برخوردارند. از اين رو دانشگاه كه يكي از متوليان مهم جامعه پذيري يا اجتماعي شدن محسوب مي شود در اين زمينه بايد گام هاي اساسي تري بردارد.