ارزيابي جو ايمني از ديدگاه پرستاران در يكي از بيمارستان‌هاي شهر اروميه در سال 1393

Survey of safety climate from the viewpoints of nurses working in one of the hospitals in Urmia city, Iran, in 2014

مقدمه: جو ایمنی درك مشترك كاركنان از الویت ایمنی در یك سازمان می‌باشد. هدف این مطالعه ارزیابی جو ایمنی با استفاده از پرسش‌نامه نوردیك در یك بیمارستان بود. روش كار: در این مطالعه مقطعی 92 پرستار شاغل در بخش‌های مختلف یك بیمارستان، پرسش‌نامه جو ایمنی نوردیك (NOSACQ-50) را تكمیل كردند. پاسخ پرستاران در یك سری لیكرت 4 تایی ثبت گردید. با استفاده از آماره‌های توصیفی و استنباطی، نتایج مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: 72% از پرستاران زن و بقیه (28%) مرد بودند. میانگین امتیاز ابعاد جو ایمنی متفاوت بود. پرستاران كم‌ترین و بیش‌ترین امتیاز  را به ترتیب به ابعاد» اولویت و توانایی ایمنی مدیریت» و «ارتباط ایمنی متقابل، یادگیری‌ و اعتماد در توانایی ایمنی» دادند. میانگین امتیاز جو ایمنی در بین بخش‌های مختلف بیمارستان در گستره 49/2 تا 67/2 بود. میانگین امتیاز كسب شده در تمامی ابعاد جو ایمنی در بین گروه‌های سنی و سابقه كار از نظر آماری تفاوت معنی‌داری نداشت (05/0>P-value). نتیجه گیری: بر‌اساس نتایج مطالعه می‌توان گفت كه جو ایمنی در بیمارستان مورد مطالعه از دیدگاه پرستاران نسبتا مطلوب بود. با این حال باید تلاش هایی صورت گیرد تا جو ایمنی به‌ویژه در ابعاد مربوط به مدیریت ایمنی بهبود یابد. اقدامات كنترلی اصلاحی باید در تمامی بخش‌های بیمارستان و برای تمامی كاركنان آن با هر گروه سنی و سابقه كار به‌طور یكسان اجرا شود.

Introduction: Safety climate is the perception of personnel about the priority of safety in an organization. The objective of this study was to evaluate safety climate using Nordic questionnaire in a hospital. Material and Method: In this cross-sectional study, 92 nurses working in different wards of a hospital in uromia city, Iran, filled out the NOSACQ-50 questionnaire. The responses of nurses were recorded with a 4-point Likert scale. The results were analyzed using descriptive and analytical statistics. Results: Seventy-two percent of nurses were female and the remainders (28%) were men. The mean score of safety climate dimensions was different. “Management safety priority, commitment, and competence” and “Safety communication, learning, and trust in co-workers safety competence” dimensions obtained the lowest and the highest scores by nurses, respectively. The mean score of safety climate ranged 2.49 to 2.67 in different wards of the hospital. What is more, the mean safety climate was not statistically differed among nurses of various age and work experience categories (P-value> 0.05). Conclusion: According to the results, it can be noted that the level of safety climate in the hospital was fairly good from the nurses’ viewpoint. However, attempts should be made to improve it, especially in the safety management related dimensions. Corrective control measures should be implemented in all wards of the hospital for all personnel with any age and work experience.