مكان يابي بهينه توقفگاه هاي طبقاتي در راستاي توسعه كالبدي پايدار شهري؛ نمونه موردي: محدوده مركزي شهر بيرجند

امروزه بافت هاي تاريخي و قديمي به عنوان هسته مركزي شهر با مشكلات متعدد اجتماعي، اقتصادي، كالبدي و دسترسي مواجه هستند. راهبردهاي برخورد با اين بافت ها در دوران پست مدرن به احياء و ساماندهي بافت هاي تاريخي و قديمي و حداكثر بهره وري از مركز شهر به عنوان يكي از اصول اساسي توسعه پايدار شهري توجه دارد. توقفگاه هاي طبقاتي يكي از مراكز خدماتي است كه به منظور كاهش آمد و شد در مناطق مركزي شهر، به عنوان يكي از راهكارهاي موثر، مي تواند مدنظر قرار گيرد. شهر بيرجند با توجه به موقعيت اجتماعي و اقتصادي و سياسي و دانشگاهي، ضرورت مطالعه و برنامه ريزي حمل و نقل را در قسمت هاي مركزي و بافت فرسوده مي طلبد. از اين رو، با توجه به اهميت موضوع، در تحقيق حاضر به مكان يابي توقفگاه هاي طبقاتي در محدوده مركزي شهر بيرجند، با به كارگيري سامانه اطلاعات جغرافيايي و روش هاي محاسباتي نظير تحليل سلسله مراتبي پرداخته شده است. روش تحقيق توصيفي- تحليلي مبتني بر جمع آوري اطلاعات ميداني و اسنادي در سطح شهر در راستاي ايجاد لايه هاي اطلاعاتي و هم چنين سازمان هاي مرتبط مي باشد. تحليل نقشه ها نيز بر اساس روش AHP مبتني بر مقايسه زوجي مي باشد. نتايج نشان داد كه جهت مكان بهينه توقفگاه هاي طبقاتي مهمترين مورد، معيار فاصله از مراكز اداري با وزن نهايي 38 .0 مي باشد. پس از تطابق نقشه نهايي با واقعيت زميني، زمينهاي با مساحت بالاي 2000 متر مربع، فاقد كاربري فضاي سبز و توقفگاه هاي عمومي، براي ايجاد توقفگاه طبقاتي محدوده مركزي شهري بيرجند مطلوب تشخيص داده شد.