اشتراكات فلسفي ملاصدرا و امام خميني(س)در اثبات اثر پذيري نفس از باور ديني

Philosophical Commonalities of Mulla Sadra and Imam Khomeini in ProvingImpressionability of Soul from Religious Belief

: امام خميني و ملاصدرا با استفاده از سه اصل: اصالت وجود ذهني، اتحاد عاقل و معقول و اثبات معاد جسماني، توانستند اثرگذاري باورهاي ديني را به نحو عقلاني اثبات كنند. ملاصدرا به عنوان پايه گذار مكتب متعاليه و امام خميني به عنوان مدافع اين مكتب معتقدند باورها و تفكرات انسان، به صورتي ذهني تبديل شده و در قوه متخيله و به تبع آن در نفس ناطقه شخص ذخيره مي‌شود. اين صورت ذخيره شده، در عالم دنيا، اثربخش بودن خود را در قالب اتحاد با متعلق خود نشان داده؛ و در عالم آخرت نيز بر اساس قدرت عينيت‌بخشي و تجسم آفريني نفس، با ظهور و تجسم عيني و خارجي تصورات نفساني، مي‌تواند بهشت و دوزخ اخروي را ايجاد كند. با دقت بر مباني فلسفه امام خميني و اصل اتحاد عاقل و معقول، مشخص مي‌شود نحوه اثربخشي باورها و صور ذهني انساني را متعلق باور او تعيين مي‌كند. به همين دليل مي‌توان اثبات كرد كه تاثيرات باور فردي، مي‌تواند بي‌نهايت باشد، اگر به موجودي بي‌نهايت تعلق بگيرد. به عبارت ديگر، باور فردي، به معناي حقيقي كلمه، اگر به باور ديني و توحيدي ناب، تبديل شود، مي‌تواند با متعلق خود، كه ساحت خداوند متعال است، اتحاد برقرار كند.

Imam Khomeini and Mulla Sadra used the three principles of the authenticity of intellectual existence, union of the intellect and the intelligible, and the proof of corporeal resurrection to prove the impressionability of religious beliefs in a rational way. Mulla Sadra, as the founder of the school of Transcendent Theosophy, and Imam Khomeini as a supporter of this school, believe that human beliefs and thoughts find a mental nature and are then stored in the imaginative faculty and consequently in the faculty of speech. This stored form also shows its effectiveness in the material world in the form of union with what belongs to it. As in the afterlife, it can create heaven and hell in the other world by personification and externalization of carnal imaginations and based on the quality to restore objectivity and to personify soul. Contemplation on the fundamentals of Imam Khomeini’s philosophy and the principle of the union of the intellect and the intelligible will make it clear that the manner of impressionability of beliefs and human intellectual forms are determined by the belief criterion. On this basis, if personal belief in its real sense, turns into a religious belief and pure monotheistic belief, it can establish a union with what it belongs to, i.e. the realm of the Almighty God.