شناسايي لارو گونه هاي مختلف شوورت ماهيان (Perciformes: Sillaginidae) در خليج فارس، با روش هاي ريخت شناسي و خط شناسه گذاري DNA

شوورت ماهيان يكي از خانواده هاي مهم آب هاي ساحلي خليج فارس مي باشند كه شناسايي لاروهاي آن به دليل شباهت فراوان بسيار دشوار است. در اين مطالعه در مجموع 4195 عدد لارو خانواده شوورت ماهيان با استفاده از تور دوقلو بونگو از پنج خور شيف، لشكري، رمله، فراكه، دوبه و يك ايستگاه ساحلي، در استان بوشهر جمع آوري شد. جهت شناسايي لاروها از دو روش ريخت شناسي و ژنتيكي استفاده گرديد. در ابتدا نمونه ها بر اساس تعداد ميومر به دو دسته 34 يا 38 ميومري تفكيك شدند. بر اين اساس لاروهاي داراي 34 ميومر گونه Sillago sihama شناسايي شدند. جهت شناسايي نمونه هاي 38 ميومري 12 عدد لارو مرحله پس خميدگي انتخاب شد و از ويژگي هاي ريختي مانند تعداد شعاع باله پشتي و مخرجي به همراه روش خط شناسه گذاري DNA ژن COI و مطابقت با سايت NCBI بهره گرفته شد. با توجه به ويژگي هاي ريخت شناسي دو گونه Sillago arabica و Sillago attenuata شناسايي شدند. مطالعات ژنتيكي با استفاده از تعيين توالي 625 جفت باز از ژن COI انجام شد. فواصل ژنتيكي محاسبه شده با مدل K2P بين دو گونه اخير 18% تا 7/19% به دست آمد كه نشان مي دهد نتايج خط شناسه گذاري، نتايج ريخت شناسي را تاييد نموده و مي توان از اين روش براي شناسايي لاروهاي مراحل ابتدايي تر كه فاقد شعاع مشخص باله و غيرقابل شناسايي با روش ريختي هستند، استفاده نمود.

Sillaginids are one of the important fishes in coastal waters of Persian Gulf, whose larvae of different species are morphologically very similar to each other and identification of them to species level is very difficult. In this study a total of 4195 Sillaginidae larvae were collected from five inlets (Shif, Lashkari, Ramleh, Dubbeh, Farakeh) and one sampling site in the coastal area of Bushehr Province using a Bongo-net. Morphological and genetic methods were used to identity larvae of this family. The larvae were morphologically divided into two groups, depending on 34 or 38 myomers. The larvae with 34 myomeres were identified as Sillago sihama. To identify larvae with 38 myomers, 12 individuals of postflexion larvae were selected and the morphological characteristics such as number of dorsal and anal fins as well as DNA barcoding of COI were used. According to morphological characteristics, the larvae were divided into two species; Sillago arabica and Sillago attenuata. Genetic studies were done by sequencing of 625 base pair of COI gene. Genetic distances calculated using K2P model between these two species was 18% to 19.7% which indicate that DNA barcoding confirms morphological method and it can be used for identifying younger larvae whose fin rays have not been developed and are unidentifiable with morphological methods.