ارزيابي عملكرد مديريت پرتفوي با‌استفاده از معيار سورتينو، پتانسيل مطلوب و امگا در شركت‌هاي سرمايه‌گذاري پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران

Performance Measurement of Portfolio Management with Sortino, Upside Potential and Omega Ratio for Investment Companies Listed on TSE

اين تحقيق، به انجام يك بررسي چندجانبه و مقايسه‌اي در مورد مدل‌هاي ارزيابي عملكرد شركت‌هاي سرمايه‌گذاري ايراني پذيرفته شده در بورس تهران مي پردازد. در واقع به دنبال پاسخ به اين سوال بوديم كه آيا ارزيابي عملكرد پرتفوي بر مبناي نسبت‌هاي سنتي و نسبت‌هاي جديد نتايج متفاوتي به دست مي آيد يا نه؟ بدين منظور در يك دوره 6 ساله (89 ـ84) شركت‌هاي سرمايه‌گذاري فعال در بورس و اوراق بهادار تهران (23 شركت) را درنظر گرفته، به ارزيابي عملكرد آن‌ها براساس 4 نسبت پرداختيم. براساس نتيجه حاصل از آزمون فرضيه رتبه‌بندي ارايه شده بر مبناي نسبت شارپ با رتبه‌بندي ارايه شده، بر مبناي نسبت‌هاي سورتينو، پتانسيل مطلوب و امگا ارتباط دارد و اين ارتباط را مي‌توان در ضرايب همبستگي بالاي آن ها مشاهده كرد. نتايج حاصل از فرضيه دوم نشان مي دهد كه توزيع بازده اين شركت‌ها از نوع توزيع هاي بيضوي مي‌باشند كه خاصيت مهم آن ها متقارن بودنشان مي‌باشد. پس با توجه به تقارن توزيع بازده ضرايب هم‌بستگي بالا بين شاخص شارپ با نسبت هاي سورتينو، پتانسيل مطلوب و امگا را مي‌توان به نوع توزيع بازده نسبت داد.

This survey does a comprehensive comparison between performance measurement models used for investment companies listed on Tehran Stock Exchange (TSE). Indeed we seek the answer whether the results of new and old models are different or not. For this purpose 23 listed investment companies have been selected for a 6 years period (1384-1389). Hypotheses test results show that there is a relationship between rankings of companies according to sharp ratio and rankings of companies based on Sortino, Upside Potential and Omega ratios. Such relationship can be recognized from their strong correlation coefficients. In other words, according to collected evidences we can’t refuse the statistical significance between ranking ratios.