مقايسه ديدگا‌ه‌هاي مشترك كزازي و يونگ(خودآگاه، ناخودآگاه)

A comparative study on Common views of Kazzazi and Jung (conscious and unconscious)

انديشمندان علوم انساني سنگ بناي تفكرات خويش را بر تعريف انسان گذاشته و آثار خود را بر بنيان اين شناسايي بنا كرده‌اند. چگونگي نگرش آن‌ها به انسان مسير انديشه‌شان را تعيين مي‌كند. ابتدا باور بر اين بود كه ناخودآگاه «من» ديگري است كه در وجود هر انساني قرار دارد. در قرن هفدهم لايبنيز (Leixniz) در اعتراض به دكارت(Descates) عملكرد ناخودآگاه را در برابر ضمير خودآگاه قرار داد. او اظهار داشت كه هر آنچه در زير نگاه از توجه ضمير خودآگاه دور مي‌ماند به ضمير ناخودآگاه انتقال مي‌يابد. اين نظريه به عنوان مساله اساسي، محور مباحث فيلسوفان مكتب رمانتيك قرار گرفت. شيلينگ(Schiling) نخستين فيلسوف رمانتيكي است كه ناخودآگاه را به مبحث «اراده كوركورانه» پيوند زد. در اين مقاله سعي شده است ضمن پرداختن به تعريف و بررسي خودآگاه و ناخودآگاه به صورت اجمالي و فشرده به مقايسه ديدگاه‌هاي كزازي و يونگ پرداخته شود.

Human resource scholars have based their thoughts on human definition. Their attitude determines their thinking way. Initially the belief was that the unconscious is another “me” which resides in everyone’s soul. In the seventeenth century Leixniz contrasts the conscious versus unconscious. He claims that whatever remains far apart from unconscious would transfer to conscious. This theory was the main subject of Romanticism school philosophers. Schiling – the first Romanticism philosopher – links the unconscious to “blind will”. The present article tries to define and study the conscious and unconscious briefly and compares Kazzazi and Jung’s point of views.