بررسي رابطه ميان استفاده از وسايل ارتباط جمعي و مشاركت سياسي غيرانتخاباتي (مطالعه موردي؛ شهروندان همدان)

موضوع مقاله‌‌ی حاضر بررسی رابطه میان استفاده از وسایل ارتباط جمعی داخلی و خارجی و مشاركت سیاسی غیرانتخاباتی است. روش پژوهش در این تحقیق پیمایشی و برای جمع آوری داده‌های مورد نیاز از ابزار پرسش‌نامه استفاده شده است. جامعه‌ی آماری تحقیق شامل تمامی افراد 18 سال به بالای شهر همدان است كه در زمان تحقیق (خردادماه، 1390) در این شهر سكونت داشته‌اند. حجم نمونه 400 نفر و شیوه‌ی نمونه‌گیری هم خوشه‌ای چند مرحله‌ای است. نتایج این پژوهش در خصوص میانگین مشاركت سیاسی غیر انتخاباتی نشان می‌دهد كه این نوع از مشاركت با میانگین (60/0 از 4) در سطح پایینی قرار دارد. هم‌چنین بررسی میانگین‌ها در خصوص مشاركت سیاسی غیر انتخاباتی نشان می‌دهد كه بیش‌ترین میانگین با (9/1 از 4) به گویه‌ی هواداری از یك شخص‌، و یا یك جریان سیاسی اختصاص دارد كه اندكی پایین‌تر از سطح متوسط قرار داشته و از وضعیت نسبتاً مطلوبی برخورداراست. رگرسیون خطی چند متغیّره، متغیّرهای مستقل با متغیّر مشاركت سیاسی غیرانتخاباتی در این پژوهش نشان می‌دهد كه بیش‌ترین میزان تأثیر گذاری بر متغیّر وابسته‌ی مشاركت سیاسی غیرانتخاباتی از سوی متغیّر (استفاده از تحلیل رسانه‌های داخلی) است و این متغیّر توانسته 4/18 درصد از فضای مفهومی متغیّر وابسته را تبیین كند.