پديد آورندگان :
رمضانيان، مريم نويسنده , , مهرالحسني، محمدحسين نويسنده دانشكده مديريت و اقتصاد-دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم تحقيقات تهران mehrolhosseini, mohammad hossein , حقدوست، علي اكبر نويسنده مركز تحقيقات مدل سازي در سلامت، پژوهشكده آينده پژوهي در سلامت، كرمان،ايران Hagdoust, AliAkbar , دهنويه، رضا نويسنده دانشكده مديريت-دانشگاه علوم پزشكي ايران dehnavieh, reza
چكيده فارسي :
واحدهاي زيرمجموعه وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشكي بعنوان متولي بخش سلامت كشور، گستردگي فراواني داشته بطوريكه هم اكنون 57 دانشگاه و دانشكده علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني، 330 دانشكده دولتي و حدود 700 بيمارستان آموزشي و درماني وابسته به دانشگاه هاي علوم پزشكي و حدود 29000 مركز غير بستري بهداشتي و اورژانسي زير مجموعه آن مي باشند. همچنين در مجموع در حدود 410000 نفر در دانشگاه ها و دانشكده هاي علوم پزشكي سراسر كشور مشغول به كار هستند. قطعاً گردش مالي مناسب در چنين سيستمي از اهميت زيادي برخوردار مي باشد. ابعاد مختلف اين گردش مالي به همراه ميزان اين گردش، نشان از اهميت و پيچيدگي زياد آن دارد.
به طور حتم مديريت مناسب علم و نوآوري در چنين سيستم پيچيده اي مي تواند ضمن تسهيل فرايندهاي مالي و گردش كارها، موجب استفاده مناسب تر از منابع مالي بخش سلامت كشور گردد. ديدگاههاي سنتي، توليد علم و نوآوري را بصورت فرايندي خطي در نظر مي گرفت منتهي در رويكردهاي جديد، توليد مناسب علم و نوآوري نتيجه تاثير عوامل مختلف و در قالب يك سيستم در نظر گرفته مي شود كه از آن به عنوان سيستم نوآوري نام برده مي شود. رويكرد نظام نوآوري مهم‌ترين رويكردي است كه در حوزه سياست‌گذاري علم و فناوري مطرح شده است. بسياري از پيشرفتهاي اخير در همه زمينه ها از رويكرد نظام مند به پديده نوآوري الهام گرفته اند [1].
يكي از رايج ترين طبقه بندي ها در خصوص كاركردهاي نظام ملي نوآوري كه مبناي مطالعه نظام ملي نوآوري بسياري از كشورها قرار گرفته، طبقه بندي سازمان توسعه و همكاري اقتصادي OECD است [2]. بر اساس اين طبقه بندي كاركردهاي اصلي نظام ملي نوآوري در 7طبقه اصلي، تقسيم بندي شده اند. [3]. در تدوين نقشه جامع علمي حوزه سلامت با توجه به ويژگي هاي خاص بخش سلامت، اين كاركردها به 9 طبقه اصلي سياست گذاري و مديريت، تامين منابع و تسهيل نوآوري، افزايش ظرفيت توليد دانش،انتشار دانش توليد شده، توسعه نيروي انساني و آموزش، ارتقاي كارآفريني، تسهيل و افزايش ظرفيت توليد محصول و خدمات، هنجارها و فرهنگ سازي و تسهيل و ايجاد ارتباطات تقسيم گرديد [4].
