مقايسه سيستم مديريت شهري در ايران و كشورهاي توسعه يافته: بررسي مديريت شهري ايران در دوره‌هاي مختلف و تحليل چالش‌هاي پيش روي آن

كنترل، برنامهريزي و هدايت رشد و توسعه شهرها از نظر فيزيكي و جمعيتي نيازمند وجود مديريت سازمان يافته و كارآمد است كه بتواند تمامي‌عوامل و عناصر موثر در اداره شهر را به نحوي مطلوب جهت پاسخگويي به نياز شهروندان سازماندهي نمايد. چرا كه شهر بعنوان يك منبع توسعه مطرح است و جايگاه و الگوي مديريت شهري در روند توسعه شهر و بهبود سكونتگاههاي شهري نقش بسيار مهم و تعيين كننده اي دارد.اينپژوهشدارايماهيّتي«تحليلي- تفسيري»است وازسوي ديگرباتوجهبهكليتموضوع،رويكردحاكمبراينپژوهش «كاربردي»مي‌باشد.در اين مقاله به بررسي وظايف مديريت شهري و شهرداريها در نقاط مختلف جهان پرداخته شده و سپس ساختار تشكيلاتي مديريت شهري غالب آن كشورها استخراج گرديده است. در ادامه به بررسي رابطه برنامه‌ريزي شهري ، مديريت شهري و حكومت اقدام شده تا نوع و ماهيت اين ارتباط تبيين گردد. همچنين با مطالعه مديريت شهري در كشورهاي توسعه يافته، به ظرفيت‌ها و محدوديت‌هاي هر يك از آن‌ها دست يافتيم. سپس با بررسي مديريت شهري در كشورهاي توسعه نيافته، چالش‌هاي پيش روي مديريت شهري در ابعاد گوناگون كشف گرديده و در غالب جدولي ارايه شده است. در پايان نمونه پژوهي ايران مورد كنكاش قرار گرفته و به تفكيك قبل از انقلاب و بعد از آن مورد بررسي واقع شد. در نهايت شيوه مديريتي، محاسن و معايب هر دوره از مديريت شهري ايران آشكار گرديده و در كل با سيستم مديريت شهري در غرب انطباق داده شدند. از اين تحقيق اينگونه نتيجه گيري مي‌شود كه وجود شوراها دليل اصلي برتري و مزيت مدل مديريت شهري در ايران نسبت به غرب مي‌باشد. همچنين مفاهيمي‌از قبيل مشاركت، استقلال مديريت شهري، درون گرايي مديريت شهري و... نيز از جمله محاسن مدل مديريت شهري غربي نسبت به مديريت شهري در ايران قلمداد مي‌شود.