شرح احوال عارف بزرگ شيخ ابوسعيد فضل‌الله بن ابي الخير مَهنَه اي (440 - 375 هـ.ق)

درسال هاي اخير براي افزايش ثبات فرهنگي مردم، و رهايي آنان از چنگال بحران هاي معرفتي و اخلاقي وارداتي غربي وشرقي، تلاش زياد شده است. در اين شرايط حفظ دين اصيل، وجلوگيري از ترويج مسلكهاي منحرف وكاذب، وهمچنين افزايش ثبات فرهنگي مردم، ازاهميت بسزايي برخوردار است. آنچه كه مطرح مي شود اين است كه آيا عارفان دنياي اسلام، بالاخص شيخ ابوسعيد كه خود داراي انديشه هاي تعليمي مي باشد؛ و مطالبي ارايه كرده اند، كه بتواند به عنوان راه حلّي براي رفع اين معضلات ديني، معرفتي و اخلاقي باشد؟ از نطر شيخ ابوسعيد راه خلاصي از بحرانها كدام است؟ آيا شيخ ابوسعيد درتعاليم خود به مسايل اجتماعي، فرهنگي توجهي داشته است؟ نگارنده جهت رسيدن به پاسخِ پرسش هاي فوق، با رجوع به آثار منسوب به شيخ ابوسعيد به ويژه كتاب«اسرار التوحيد»، و به روش اسنادي(روش) و با فرض اينكه آن دسته از آراي و آموزه هاي ايشان كه در سنّت فرهنگي پذيرفته شده است؛ مي تواند ما را به راه حلّي موثر سوق دهد (فرضيه)؛ به بررسي پرداخته است. و بنا به آنچه كه از گفته هاي ايشان مشهود است؛ مشرب عرفاني ايشان بر پايه مهرباني و عطوفت و چشم پوشيدن از دنيا و علايق زميني بنا نهاده است. و صوفيانِ بعد از وي، من جمله عطّارنيشابوري، بسيار تحت تاثير ايشان بوده اند تا آنجا كه، در آثار خود، به مناسبت كلام، از او فراوان ياد كرده؛ و مرام وي را پاسداري و تبليغ نموده اند.