بررسي عالم مثال در حكمتِ سهروردي با رويكرد مبنانگرانه

سهروردي در مورد عالم مثال دو گونه سخن گفته است: اول؛ گزارش تجربه شخصي و عرفاني خود و ديگر حكيمان اهل سلوك و دوم؛ ارائه تبييني فلسفي از عالم مثال با استفاده از روش برهاني. تبيين فلسفي سهروردي در توجيه وجود عالم مثال از رهگذر توجيه وجود شناختي پاره اي از پديده ها صورت گرفته است كه از آن به رويكرد غير مبنانگرانه تعبير كرده ايم. در اين مقاله ابتدا ويژگي هاي عالم مثال و نقش و جايگاه آن در انديشه سهروردي آمده است و سپس تبيين فلسفي و وجودشناختي آن با رويكرد سهروردي؛ و پس از آن تبيين وجودشناختي عالم مثال با رويكرد مبنانگرانه، آن گونه كه مباني جهان شناختي سهروردي اقتضا دارد؛ و در نهايت تفاوت نتايج به دست آمده از دو رويكرد ياد شده، بيان شده است و نشان داده ايم كه ابهامات يا اشكالات نظريه سهروردي عمدتاً ناشي از رويكرد غيرمبنانگرانه او در توجيه وجود شناختي عالم مثال بوده است.