پيدايش فضا از منظر قرآن و علم

Beginning of the Universe Emergence in the Quran and Science Perspective

چهل و هفتمين آيه از سوره ذاريات به چگونگي پيدايش فضا و جهان‌گستري خداوند تصريح دارد، و آيه يازده سوره فصلت شكل پرداختن خداوند به آسمان‌ها را بيان مي‌كند. مساله گسترش جهان از آغاز تا انجام كه مورد اشاره قرآن كريم است، مساله‌اي است كه دانشمندان علم نجوم در كشفيات جديد خود به آن دست يافته‌اند. يافته‌هاي جديد حاكي از آن است كه در بازه زماني ادامه‌داري كه از لحظه پيدايش آغاز شده، كهكشان‌ها با سرعت فوق العاده‌اي در حال دورشدن از يكديگر هستند. در اين نوشتار ترجمه‌ها و تفسيرهاي عالمان ديني از آيه چهل و هفت سوره ذاريات را بررسي كرده‌ايم و معنا و مفهوم آيه و ظهور معنايي آن بر پايه واژگان آيه را مورد مداقّه قرار داده‌ايم؛ سپس با كشفيات جديد علمي مطابقت داده‌ايم. روشن شد كه معناي آيه با كشفيات جديد درباره فضا هماهنگي دارد.

47th verse of the Surah Zariat addresses the way of emergence and continuous development of the universe and its expansion and 11th verse of Surah Foselat explains the model of creating the heavens by the God. The superficial difference of this verse with the scientific findings at the age of Revelation and even after the Ptolemy domination the Galaxies are moving apart from each other in extraordinary speed. This paper studies the translations and interpretations of the 47th verse of the Surah Zariat by the religious scholars, examines the meaning of the verse and compares it with the recent scientific discoveries. It was concluded that the meaning of the verse consists with the new discoveries on universe.