واكاوي توقيت و آسيب هاي آن در اديان ابراهيمي

يكي از آموزه هاي مشترك اديان ابراهيمي، اعتقاد به يك «منجي موعود» است كه در پايان تاريخ، براي ايجاد صلح و امنيت و برقراري عدالت و ريشه كن كردن ظلم و فساد از جامعه بشري ظهور مي كند. اين اعتقاد، در بين پيروان اديان ابراهيمي، آن قدر داراي اهميت و اشتياق است كه هريك از پيروان، آرزوي درك چنين ايامي را در سر مي پروراند. بنابراين، يكي از موضوعاتي كه در بين پيروان اديان ابراهيمي مورد بحث و گفت و گو قرار مي گرفته، «توقيت» يا «تعيين زمان آمدن منجي موعود» است و اين مسئله به اين نكته منجر شده كه بعضي افراد، زمان خاصي را براي آمدن منجي معين و بالتبع شور و شوق كاذبي را، ولو براي مدت كوتاهي در بين مردم ايجاد كنند. توقيت، مخصوصاً زماني كه از جانب علما مطرح شده، پيامدهاي جبران ناپذيري براي آن دين و پيروان داشته است. اين نوشتار ابتدا اصل مشروع بودن «توقيت» را بر اساس متون مقدس هر دين و گفتار علما بررسي و سپس آسيب هايي را كه توقيت براي آن دين و پيروان آن ايجاد مي كند، تبيين و ترسيم مي سازد.