اولويت سنجي كاربست معيارهاي نظريه برنامه ريزي غيراقليدسي جان فريدمن در برنامه ريزي شهري ايران

پژوهش حاضر با روش شناسي «توصيفي–تحليلي» در راستاي اولويت سنجي معيارهاي برنامه ريزي غير اقليدسي جان فريدمن در فرآيند برنامه ريزي شهري ايران به انجام رسيده است. جهت دستيابي به هدف پژوهش با بهره گيري از روش پيمايشي و با ابزار پرسشنامه از نظرات 30 نفر از كارشناسان مرتبط با حوزه پژوهش استفاده شده است. براي جمع آوري و تحليل داده هاي پژوهش، ابتدا بر اساس نظريه برنامه ريزي غير اقليدسي جان فريدمن معيارهاي و زيرمعيارهاي پژوهش در 5 معيار اصلي تحت عنوان رويكرد هنجاري، نوآورانه، سياسي، تعاملي و رويكرد مبتني بر يادگيري اجتماعي و 21 زيرمعيار براي هر كدام از معيارهاي اصلي استخراج و تدوين شدند و پس از نظرسنجي از كارشناسان منتخب پژوهش با استفاده از مدل تحليل سلسله مراتبي دلفي فازي (FDAHP) مورد ارزيابي و تحليل قرار گرفتند. مطابق با نتايج به دست آمده، رويكرد تعامل گرايانه در بين 5 معيار اصلي نظريه غير اقليدسي جان فريدمن با كسب حداكثر 769/0 وزن فازي و 445/0 وزن غير فازي داراي اولويت بيش تري نسبت به ديگر معيارها از ديدگاه كارشناسان مي باشد. از سوي ديگر در قسمت زير معيارهاي پژوهش زير معيارهاي مربوط به رويكرد تعامل گرايانه عمدتاً حائز امتياز بيش تري از سوي كارشناسان گرديدند به طوري كه در اين ميان داشتن رويكرد موقعيت مبنا و در تعامل با ساختار برنامه ريزي مشاركتي با كسب 711/0 حداكثر وزن فازي و 066/0 وزن غيرفازي به عنوان يكي از زيرمعيارهاي معيار تعامل گرايانه بيش ترين وزن را از سوي كارشناسان به خود اختصاص داده است.