بررسي تاثير تغييرات الگوي مسكن در روستا- شهرها (مطالعه موردي: روستا-شهر محمدآباد شهرستان زابل)

مسكن به عنوان سرپناهي امن و مناسب در گذر زمان و در برخورد با شرايط و ويژگي هاي اجتماعي، اقتصادي، سياسي، فرهنگي، مذهبي و محيطي دستخوش تغيير و دگرگوني شده است و الگوهاي متفاوتي را پذيرا گشته است؛ بنابراين هدف مقاله حاضر بررسي تاثير تغييرات الگوي مسكن در روستا- شهرها مي باشد. روش تحقيق توصيفي- تحليلي، مبتني بر بررسي منابع اسنادي، بررسي هاي ميداني و تكميل پرسشنامه بوده است كه پايايي پرسشنامه با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ 79 درصد برآورد گرديد. جامعه آماري تحقيق شامل كليه خانوارهاي روستا-شهر محمدآباد با حجم نمونه برابر با 348 خانوار است كه به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب و تكميل گرديد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS، تجزيه وتحليل شده اند. يافته ها نشان دهنده آن است كه با توجه به نتايج آزمون كي -دو و سطح معناداري به دست آمده كوچك تر از 05/0 مساكن منطقه داراي كمبود فضاهاي رفاهي بوده اند و رفع همين كمبودها دليلي بر روي آوردن ساكنان منطقه به الگوهاي جديد مسكن بوده است. همچنين نتايج آزمون ويلكاكسون گوياي آن است كه بيش تر پاسخ دهندگان (50/86 درصد)، عقيده داشتند كه تغيير الگوي ساخت مسكن بر افزايش كيفيت ابنيه و مصالح ساختمان آن ها موثر بوده است كه آماره z با 312/7- و سطح معني داري 000/0 نيز مويد اين مطلب است. نتايج ديگر تحقيق گوياي آن است كه مقدار مصرف انرژي از جمله مقدار مصرف كپسول گاز، مصرف نفت و مدت زمان استفاده از سيستم هاي سرمايشي و سيستم هاي گرمايشي در مساكن قديمي كم تر از مساكن نوساز و جديد بوده است.