بررسي چندصدايي و چندزبان‌گونگي جهد و توكل ( مطالعۀ موردي دو داستان از مثنوي معنوي)

Quietism and Effort in Two Story of Masnavi: A Review Based on Heteroglossia and the Theory of Polyglossia

گفت وگوهای متعدد میان جهد و توكل در مثنوی معنوی اهمیت این مفاهیم را در نزد مولانانشان می دهد. نظریة چندصدایی باختین نیز بر پایة گفت گو استوار است. وی طرح اندیشه هایموافق و مخالف را در گونه های زبانی مناسب  در صورت غالب نبودن یك صدا یا صدایراوی  چندصدایی می نامد. این نظریه می تواند معیاری مناسب برای رسیدن به رویكرد مولانابه جهد و توكل باشد. در پژوهش حاضر، ایدئولوژی، جهان بینی و گونة زبانی شخصیت هایدو داستان از دفتر نخست و پنجم مثنوی معنوی بر پایة نظریة چندصدایی باختین بررسی شدهاست. نتایج نشان می دهد در گفت وگوهای حاوی جهان بینی و ایدئولوژی، چندزبان گونگیبی فروغ است، ولی در گفت وگوهایی كه جهان بینی حضور و نقش ندارد، چندزبان گونگیپررنگ است. راوی در گفت وگوها دخالت آشكار دارد و از دو داستان نتیجة یكسان می گیرد.در پی فاصله گرفتن داستان از چندصدایی، صدای راوی غلبه می یابد: وی معتقد است، درصورت نداشتن ثبات قدم و تقلیدی بودن توكل، بازگشت كننده به مقام فرودین (جهد) درخورنابودی است

Numerous dialogues between quietism and effort in Masnavi show the importance of these concepts in (Mawlavi) Rumiʹs thoughts. Bakhtinʹs theory of polyglossia is based on dialogue. According to him, polyglossiais examination of pro and con ideas in various linguistics types where one voice is not predominate one. This can be a proper theory for considering Rumi’s view about quietism and effort. Based on Bakhtin’s theory of polyglossia, in the present article, ideology, outlook and kind of language of characters in two stories of Masnavi are analyzed. The results show that heteroglossia is prominent in the dialogues referring to the ideology and outlook, but in the dialogues where ideology is lacking it is not so prominent. Yet the narrator gets involved in the dialogues and obtains same results for both kinds of narrations. When the story gains distance from heteroglossia, the narrator is the prevailing voice.