اثربخشي آموزش «مكالمه زوجين با موقعيت/فرد سوم» در كاهش نارضايتي زناشويي

The Effectiveness of “Couple’s Dialogue with Third Position/Person” Training to Reduce Marital Dissatisfaction

پژوهش‌ها نشان داده‌اند كه نارضايتي زناشويي با مجموعه وسيعي از مسايل و مشكلات فراگير فردي و بين فردي همراه است. اقدامات مداخله‌اي نيز عمدتاً بر اساس نتايج چنين مطالعاتي و با هدف كنترل آن‌ها طرح و مورد ارزيابي قرار گرفته‌اند. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش «الگوي مكالمه زوجين با موقعيت/فرد سوم» در كاهش نارضايتي زناشويي صورت گرفت. در اين بررسي 28 زوج (56 آزمودني) بر اساس علاقه، مصاحبه تشخيصي و نمرات مربوط به پرسش‌نامه رضايت زناشويي انريچ (ENRICH) انتخاب شده و به صورت تصادفي در گروه هاي آزمايش و كنترل قرار گرفتند. آزمودني‌هاي گروه آزمايش به مدت هشت جلسه هفتگي در برنامه آموزشي «مكالمه زوجين با موقعيت/فرد سوم» شركت كردند. نتايج تحليل واريانس چندمتغيري نشان داد كه اگرچه الگوي تركيب خطي ابعاد رضايت زناشويي در متمايز كردن سطوح متغير گروه موثر بود، اما سه مولفه ارتباطي روابط زناشويي، بستگان و دوستان و ازدواج و فرزندان به ميزان قابل توجهي بيشتر از شش مولفه ديگر تحت تاثير مداخله مورد نظر در بررسي حاضر قرار گرفتند. بر اين اساس مي‌‌‌توان گفت اصلاح الگوي مكالمه زوجين از طريق اصلاح تحريف‌‌‌هاي شناختي و نيز كنترل و تنظيم هيجاني مي‌‌‌تواند سطح رضايت زناشويي را تا حد قابل توجهي افزايش دهد.

Studies have shown that marital dissatisfaction is correlated with a broad of personal and interpersonal issues and problems. So, interventional proceedings have designed and evaluated mainly based on the results of such studies. The aim of the present study was to evaluate the effectiveness of “pattern of couple’s dialogue with third position/person” training to reduce marital dissatisfaction. A sample of 28 couples (56 subjects) were selected regarding their main complain, diagnostic interview and marital satisfaction questionnaire (ENRI-CH) scores and were assigned in control and experimental groups randomly. The subjects on experimental group participated in couple’s dialogue with third position\person pro-gram in 8 weekly sessions. Multivariate analysis of variance (MANOVA) showed that although the linear combinations of dimensions of marital satisfaction differentiated the levels of groups, the three components of marital communication, family and friends and marriage and children received more statistical power than other six components. Accordingly, we can consider that correction of the pattern of couple’s dialogue via modification of cognitive distortions and emotional control and regulation can significantly in crease the level of marital satisfaction.