بارنامه الكترونيكي بين المللي دريايي و كاركردهاي آن

روند رو به افزايش غيرمادي سازي اسناد حمل بين المللي، به ويژه حمل از راه درياها با استفاده از ابزار الكترونيكي به دليل سرعت مناسب، كم هزينه بودن و دقت محيط الكترونيكي روز به روز در حال افزايش است. در اين ميان، صدور بارنامه به عنوان مهم ترين سند حمل كالاها در فرم الكترونيكي، هميشه در دهه هاي اخير در كانون توجه پروژه هاي قانونگذاري ملي و بين المللي بوده است. مقرارت «بولرو»، «سي داكس» و «آنسيترال»، سه تلاش قابل توجه در عرصه بين المللي در اين باره بوده است كه كوشيده اند سه كاركرد بارنامه كاغذي اعم از «تلقي بارنامه به عنوان دليل قرارداد حمل»، «رسيد دريافت كالاها» و «سند مالكيت» را در فضاي الكترونيكي نيز براي بارنامه الكترونيكي محقق سازند. به رغم تحقق دو كاركرد «دليل قرارداد حمل» و «رسيد كالاها» در جايگزيني بارنامه كاغذي با بارنامه الكترونيكي درباره كاركرد مالكيت، بيشتر نويسندگان معتقدند تلقي بارنامه به عنوان سند مالكيت بايد به وسيله رويه تجاري بازرگاني بين المللي نيز به رسميت شناخته شود.