بررسي نگرش مالكان بافت فرسوده منطقه ثامن مشهد نسبت به شيوه قيمت گذاري املاك و عوامل موثر بر آن در سال 88- 1389

از جمله مسائل بسيار مهمي كه مجريان و مسوولان شهري در احياي بافت هاي فرسوده با آن مواجه مي شوند، عدم توافقشان با مالكين در مورد قيمت املاك است؛ لذا در اين تحقيق ضمن بررسي نگرش مالكان بافت فرسوده منطقه ثامن نسبت به شيوه قيمت گذاري املاك، عوامل موثر بر آن نيز مورد توجه قرار گرفته است. روش تحقيق در اين پژوهش پيمايشي است كه از ابزار پرسش نامه براي جمع آوري اطلاعات استفاده شده است. جامعه آماري اين پژوهش را كليه مالكان بافت فرسوده منطقه ثامن تشكيل مي دهد. حجم نمونه در اين تحقيق حدود 250 نفر از مالكان است كه به روش طبقه اي متناسب با سهم انتخاب شده است. از آن جا كه اين منطقه به 4 قطاع تقسيم مي شود، سعي شده است تا حجم نمونه، متناسب با سهم هر قطاع انتخاب شود. يافته ها نشان مي دهد كه 26/66 درصد از مالكين نسبت به شيوه قيمت گذاري املاك نگرشي منفي دارند، در-حالي كه تنها حدود 11 درصد از آن ها داراي نگرش مثبت بوده و بقيه مالكان نگرشي خنثي نسبت به شيوه مذكور داشته اند. نتايج حاصل از تحليل رگرسيون چند متغيره نشان داده است كه موثرترين متغير بر نگرش مالكان به شيوه قيمت گذاري املاك، ميزان اطلاعات صحيحي است كه آن ها در مورد شيوه قيمت گذاري املاك دارند. ساير متغيرهاي اثرگذار بر نگرش مالكان به شيوه قيمت گذاري املاك، به ترتيب شدت تاثير عبارت اند از: نگرش مالكان به طرح نوسازي و بهسازي، فاصله ملك تا حرم و در نهايت برخورد نزديكان مالك با وي.