ماهيت فقه سياسي

همراهي سه ركن «امامت»، «امت» و «ديانت» در ايران به پيروزي انقلاب اسلامي به رهبري امام خميني1 منجر گرديد. اين انقلاب، موجب شد تا تفكر شيعه در اركان و اجزاء به صحنه جامعه سياسي عالم ورود يابد. ازاين رو، شايد بتوان به كمك كلام و فقه، ركن اساسي جامعه شيعه؛ يعني جايگاه امامت و ولايت را تبيين نموده و از آن دفاع كرد، لكن در اجزاي نظام سياسي و اجتماعي، راهي جز حضور گسترده فقه سياسي در صحنه عمل نيست. به نظر مي رسد كه امروزه پرسش اساسي در فقه سياسي نبايد بر امكان حاكميت فقيه در عصر كنوني باشد، بلكه تبيين چگونگي اعمال اين حاكميت در عرصه اجتماع از اساسي-ترين رسالت هاي فقه سياسي به شمار مي آيد. بر اين اساس، در اين مقاله تلاش بر آن است تا در گام نخست، ضمن ارائه تعريفي از فقه و سياست، ماهيت فقه سياسي به صورت مبسوط، مورد بررسي قرار گيرد.