پيش بيني فضاهاي آسيب پذير شهر مشهد هنگام وقوع زلزله

ايران جزو ده كشور داراي مخاطرات طبيعي و ششمين كشور زلزله خيز دنيا است. زلزله به دلايل متعدد از جمله نوع مكان گزيني، توسعه فيزيكي نامناسب و رعايت نكردن استانداردهاي لازم مسبب بيشترين تلفات انساني در كشور ماست. شهر مشهد نيز نه تنها از اين قاعده مستثنا نيست، بلكه با توجه به تراكم سازه اي، جمعيت متراكم، رعايت نكردن استانداردها، توسعه فيزيكي نامناسب و... با خطر جدي تري روبروست. هدف اين پژوهش كه با روش توصيفي - تحليلي و 10 معيار با استفاده از مدل فازي در GIS انجام گرفته، پيش بيني فضاهاي آسيب پذير شهر مشهد در هنگام وقوع زلزله احتمالي است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه 51 درصد از كل سطح شهر، 63 درصد از محدوده بافت فرسوده، 55 درصد از محدوده با تراكم بيش از 120 نفر، 81 درصد از كاربري مسكوني و از دهه 1360 به بعد بيش از دو سوم وسعت شهر مشهد در پهنه آسيب پذيري زياد و خيلي زياد قرار گرفته است. همچنين از سه منطقه پرجمعيت شهر مشهد يعني مناطق 2، 3 و 9، دو منطقه 9 و 2 در سطح بالاي خطر زلزله و فقط منطقه 3 در سطح پايين خطر زلزله قرار دارند. لذا مناطق 9 و 2 شهر مشهد از مناطقي اند كه بايد خطرات ناشي از زلزله در آنها به طور جدي مورد توجه قرار گيرد، زيرا اين مناطق از يك طرف وسعت و جمعيت فراوان دارند و از طرف ديگر، سطح نسبي خطر زلزله در آنها بالا است.