تحليل مديريت مشاركتي محلات با تاكيد بر نقش سرمايه اجتماعي (مطالعه موردي: ناحيه 1، منطقه 15 شهرداري تهران)

تحقيق حاضر با روشي توصيفي- تحليلي متكي بر مطالعات كتابخانه اي و ميداني، مديريت مشاركتي محلات با تاكيد بر نقش سرمايه اجتماعي را در ناحيه يك شهرداري منطقه 15 تهران مطالعه كرده است. سه محله شوش، كيانشهر شمالي و افسريه جنوبي به عنوان محلات نمونه انتخاب و سپس با فرمول نمونه گيري كوكران حجم نمونه 384 نفر برآورد شد. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد شهروندان نسبت به مديريت مشاركتي محلات گرايش مثبت دارند؛ هر چند ميزان اين تمايل در بين محلات تحت مطالعه يكسان نيست و در محله شوش بيشتر از دو محله ديگر است. در اين راستا نتايج آزمون تحليل واريانس و توكي اين تفاوت را به لحاظ آماري معنادار نشان مي دهد. علاوه بر اين، ارزيابي ها نشان مي دهد سطح سرمايه اجتماعي در محلات تحت مطالعه مطلوب است. در اين زمينه نيز تفاوت معناداري به لحاظ آماري بين محلات وجود دارد و محله شوش از سرمايه اجتماعي بيشتري برخوردار است. نتيجه آزمون رگرسيون چندگانه توام نشان مي دهد بين ميزان سرمايه اجتماعي و ميزان تمايل شهروندان به مديريت مشاركتي محلات رابطه معنادار آماري وجود دارد و مولفه هاي سرمايه اجتماعي بر ميزان تمايل شهروندان در مديريت مشاركتي محلات موثرند. پژوهش حاضر نتيجه گيري مي كند با افزايش ميزان سرمايه اجتماعي در محلات شهري، ميزان گرايش شهروندان به مديريت مشاركتي محلات نيز بيشتر مي شود. همچنين ميزان تاثيرگذاري مولفه هاي سازنده سرمايه اجتماعي بر گرايش شهروندان به مديريت مشاركتي محلات يكسان نيست و تاثير گذاري مولفه عضويت در شبكه هاي اجتماعي بيشتر از ديگر مولفه ها است.