تاثير دماي آنيل انحلالي بر جوش پذيري تعميري كويلهاي (1.4852) HP پيرشده مورد استفاده در كوره هاي كراكينگ پتروشيمي

فولادهایHP درحالت ریختگی قابلیت جوش پذیری خوبی دارند اما نگرانی عمده در مورد جوشكاری تعمیری این فولادها می باشد زیرا چنانچه به مدت طولانی و دمای بالا (حدود 1000درجه سانتی گراد) در سرویس قرار گیرند، تشكیل كاربیدهای پراكنده و درشت ثانویه در زمینه باعث تردی و افت شدید انعطاف پذیری و جوش پذیری می گردد. در تحقیق حاضر تاثیر دماهای آنیل انحلالی بر جوش پذیری فولاد HP مورد بررسی قرار گرفته شده است، برای این منظور پنج نمونه از فولاد مذكور كه پس از یك دوره كاركرد (30000 ساعت) شرایط اولیه خود را از دست داده بودند انتخاب و پس از انجام آنیل در دماهای 900،1100،1150 و1200 درجه سانتی گراد، نمونه های آنیل شده و یك نمونه پیر شده تحت جوشكاری به روش GTAW با استفاده از فلز پركننده ER2535 قرار گرفتند. سپس سختی سنجی و بررسی میكروسكوپی (OM+SEM) و آزمون كشش داغ در دمای 950 درجه سانتی گراد معادل دمای كاركرد نمونه ها در سرویس، بر روی نمونه های استاندارد انجام پذیرفت، نتایج یك روند صعودی در ازدیاد طول نسبی نمونه ها و میزان انحلال كاربیدها و نیز كاهش نسبی سختی و استحكام كششی را با افزایش دمای آنیل نشان دادند، با توجه به نتایج و بررسی های صورت گرفته، در یك جمع بندی كلی از نتایج آزمونهای مكانیكی و بررسی ریز ساختاری مشاهده گردید نمونه آنیل شده در دمای1150درجه سانتی گراد، بهترین نتایج (كمترین تغییرات خواص مكانیكی) را در حین جوشكاری تعمیراتی از خود نشان داده است، لذا دمای 1150 درجه سانتی گراد مناسب ترین دما جهت انجام عملیات آنیل انحلالی فولاد HP پیشنهاد گردید.

-