تحليلي بر امنيت اجتماعي شهروندان و تدوين برنامه ريزي راهبردي (مورد پژوهي: منطقه 1 شهر تهران)

Analysis of Citizens› Social Security and Developing Strategic Planning (Case Study: Zone 1 of Tehran)

اغلب پژوهشگران جغرافيايي (برنامه ريزان شهري)، امنيت اجتماعي را از مهمترين نيازهاي جوامع شهري به حساب مي آورند. وجود امنيت اجتماعي در طول تاريخ همواره به عنوان يكي از عوامل اساسي در پيشرفت و توسعه جوامع به شمار رفته است به همين دليل در اين زمينه پژوهش هاي مختلفي صورت گرفته است. در اين پژوهش نيز با رويكردي متفاوت از پژوهش هاي پيشين، امنيت اجتماعي شهروندان در منطقه يك شهرداري تهران مورد بررسي قرار مي گيرد بدين معنا كه ابتدا ميزان امنيت اجتماعي بين دو گروه جنسي زنان و مردان بررسي و سپس متغيرهاي موثر در ايجاد امنيت اجتماعي مشخص مي شوند.روش پژوهش به صورت توصيفي-تحليلي و از لحاظ هدف كاربردي-توسعه اي است. اطلاعات و داده ها به دو صورت كتابخانه اي و ميداني گردآوري شده است. حجم جامعه آماري حدود 440 هزار نفر مي باشد كه بر اساس نمونه گيري خوشه اي تعداد 380 نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شده اند. داده ها و اطلاعات با استفاده از آمار توصيفي و آزمون هاي T-test و پيرسون مورد تحليل قرار گرفته اند. نتايج پژوهش حاكي از وجود امنيت نسبتا پايدار براي ساكنان اين منطقه است. همچنين امنيت مردان نسبت به زنان در سطح بالاتري قرار دارد. بررسي ها نشان مي دهد كه ميزان امنيت فيزيكي نسبت به امنيت بصري و لساني داراي مقدار بيشتري است و بين متغيرهاي اجتماعي و امنيت اجتماعي نيز همبستگي مثبت و معناداري بدست آمده است.