تاثير سطوح خشم و شيوه هاي فرزندپروري مادران كودكان دچار ناتواني هاي يادگيري و عادي بر خودپنداره فرزندانشان

The Impact Anger Level and Childrearing Styles of Mothers on Self-Concept of Their Children With or Without LD

هـدف از پژوهش حاضر تعيين تاثير سطوح خشم و شيوه هاي فرزندپروري مادران كودكان دچار ناتواني هاي يادگيري و عادي بر خودپنداره فرزندانشان بود. طرح اين پژوهش از نوع علّي- مقايسه اي بوده است. جامعه آماري اين پژوهش تمامي مادران كودكان داراي ناتواني‌هاي يادگيري بين سنين 8 تا 12 سال كه به مراكز مورد نظر مراجعه كرده اند و جامعه كودكان عادي، كودكان مدارس همان مناطق بود. به اين منظور 82 نفر از دانش آموزان بين سنين 8 تا 12 سال كه به مراكز مورد نظر مراجعه كرده بودند، به عنوان گروه نمونه كودكان دچـار ناتواني هاي يادگيري انتخاب شدند. پس از تكميل پرسش‌نامه هاي شيـوه هاي فرزنـدپروري بـامريند، 1991، خودپنداره كودكان آهلوواليا، 1961 و خشـم اسپيلبرگر، 1999، توسط كودكان و مادرانشان، گروه كودكان عادي و مادران، پرسش‌نامه هاي مشابه را كامل كردند. داده هاي به دست آمده از طريق آزمون هاي آماري تحليل واريانس چندمتغيري و رگرسيون مورد بررسي قرار گرفتند. مادران كودكان دچار ناتواني هاي يادگيري در مولفه هاي احساس خشم، واكنش خشمناك، برون ريزي خشم، درون ريزي خشم، كنترل برون ريزي خشم و كنترل درون ريزي خشم با مادران كودكان عادي تفاوت معناداري دارند. خشم مادران در رابطه ميان ناتواني يادگيري و شيوه‌هاي فرزندپروري نقش تعديل‌كننده ندارد. خشم مي تواند مولفه هاي خودپنداره رفتاري، خودپنداره تحصيلي و شادي را توجيه كنند. مولفه هاي خودپنداره كودكان دچار ناتواني هاي يادگيري و عادي تفاوت معناداري دارند. خانواده به عنوان مهم ترين شكل دهنده پيشينه هر كودك مي‌تواند جز اساسي ترين موارد پژوهشي باشد و با توجه به مجهولاتي كه در زمينه تاثير شرايط مادران كودكان دچار ناتـواني‌هاي يادگيري وجود دارد، ضروري به نظر مي‌رسد تا اطلاعاتي در اين زمينه جمع آوري شود. در طي درمان براي درمانگران سوالاتي در زمينه مادران كودكان دچار ناتواني‌هاي يادگيري و چگونگي تاثير آن‌ها بر روند درماني فرزندانشان ايجاد مي‌شود كه پژوهش حاضر مي‌تواند پاسخ‌گوي آن‌ها باشد.

The purpose of current research was to examine the impact of anger level of mothers who have children with or without LD on the self-concept of children. The method of the study was comparative and correlational. Statistical population included all mothers of children with LD that were clients of LD centers and the mothers of children without LD recruited from the same location. In total, 82 children were selected in two sample groups ranging 8 -12 years of age with and without LD. Then, questionnaires of The State - Trait Anger Expression Inventory (STAXI-2) and Baumrind Children’s Self-concept Scale by Ahluwalia (1961) were filled. The data were analyzed by MANOVA and regression method. LD was not found as moderator variable in relation between anger and childrearing. Differences found between motherʹs children with and without LD in feeling angry, angry reaction, expression-out, anger expression - in, anger control - out, anger control - in, anger impact of behavior self-concept, educational self-concept and happy. There was a difference between children with and without LD in self-concept as well. Family as the most important agency that shapes childʹ past demand more basic research on child-rearing styles of children with LD. It is essential to expand our research based knowledge about them. This study suggests differences between parenting styles of mothers with or without LD children that may have clinical implications for professionals involved in treatment of these children and their mothers.