استفاده از تركيب دو روش فراابتكاري «برنامه ژنتيك - الگوريتم ژنتيك» در بهينه سازي زمان بندي چراغ هاي راهنمايي در تقاطع هاي متوالي

در شبكه راه هاي شهري، چراغ هاي راهنمايي براي كنترل حركت وسائل نقليه در تقاطعات استفاده مي شوند. هدف از نصب چراغ هاي راهنمايي، كاهش تراكم ترافيك، افزايش ايمني و يا اجراي سياست هايي از قبيل به حداقل رساندن تاخير و يا كاهش آلودگي هوا مي باشد. بهينه سازي زمان بندي چراغ هاي راهنمايي به عنوان هسته كنترل ترافيك شهري تلقي مي شود. در دهه هاي اخير براي كنترل چراغ هاي راهنمايي در يك شبكه از تكنيك هاي بهينه سازي مختلفي استفاده شده است. بهينه سازي زمان بندي تقاطعات چراغدار مسئله ايست كه معمولاً با روش هاي تحليلي قابل حل نيست، زيرا يافتن زمان هاي سبز منجر به تشكيل معادلات ديفرانسيل پيچيده اي مي شود كه محاسبه بهينه دقيق اين گونه توابع با استفاده از روش هاي تحليلي امكان پذير نيست و اعمال آنها صرفاً تخميني از مقدار بهينه و نقطه نظير آن را به دست مي آورد لذا، لازم است تا از الگوريتم هاي فراابتكاري بهره گرفت به گونه اي كه بتوان به جواب مناسب و نزديك به بهينه رسيد. با توجه به قابليت برنامه نوين ژنتيك به عنوان شبكه ي تقريب ساز و مزيت الگوريتم ژنتيك در جستجوي يك راه حل مناسب از ميان راه حل هاي احتمالي گسترده، در اين تحقيق، از تركيب شبكه تقريب ساز و بهينه ساز براي زمان بندي بهينه تقاطعات متوالي با هدف كاهش تاخير استفاده شده است. در اين نوع مطالعه براي ارزيابي معيار كارايي يك شبكه كه تاخير مي باشد، به جاي استفاده از روابط رياضي تقريبي از سابقهي آماري خود تقاطعات استفاده ميشود. نتايج نشاندهنده ي توانايي برنامه ژنتيك در پيش بيني و بهينه كردن ميانگين تاخير نسبت به روش هاي ديگر مي باشد، از طرفي، ارائه رابطه رياضي را مي توان از مزيت هاي اين روش دانست.