بررسي ميداني رابطه بافت درشت روسازي آسفالتي و تصادفات ، مطالعه موردي خيابان شهيد رجايي تهران

افزايش اصطكاك راه ، كاهش تصادفات را در پي دارد و بافت روسازي از عوامل موثر بر اصطكاك راه مي باشد. در اين تحقيق با بررسي اطلاعات آماري مربوط به ترافيك ، تصادفات، با انجام آزمايشات ميداني مربوط به آسفالت گرم و آزمايش پخش ماسه براي تعيين بافت درشت روسازي به مطالعه موردي خيابان شهيد رجايي تهران، مسير شمال به جنوب حد فاصل پل آزادگان تا بيمارستان شهداي هفتم تير مي پردازد. سپس با بررسي ارتباط بين داده ها و نتايج آزمايشات، نمودارهاي چگونگي تغييرات بافت درشت روسازي نسبت به زمان ارائه گرديده است كه با بررسي نتايج مي توان نتيجه گرفت كه بافت درشت روسازي با عبور ترافيك از معبر به طور محسوسي در ابتدا كاهش مي يابد و به تدريج اين مقدار به حداقل خود رسيده و عدد ثابتي مي شود. از مقايسه نتايج بافت درشت روسازي با اعداد حداقل استاندارد مشخص گرديد كه در بازه زماني مورد مطالعه نتايج مذكور از حد مجاز آيين نامه پايين تر نمي شود و تاثيري در زمان نياز به بهسازي معبر ندارد. همچنين از مقايسه آمار تصادفات قبل و پس از اصلاح بافت روسازي مشخص شد كه پس از اصلاح بافت روسازي آسفالتي خيابان شهيد رجايي آمار تصادفات كاهش داشته است.