تاملي بر مهارت هاي روش شناسي پژوهش در دانشجويان كارشناسي ارشد رشته هاي علوم انساني: يافته هاي يك مطالعه آميخته

پژوهش حاضر با هدف ارزيابي كيفيت مهارت هاي روش شناسي پژوهش دانشجويان كارشناسي ارشد در رشته هاي علوم انساني و در دانشگاه هاي دولتي شهر تهران انجام شده است. در بخش كيفي با كاربست روش هاي نمونه گيري هدفمند و گلوله برفي، پژوهشگران و خبرگان آموزش روش شناسي پژوهش مورد مصاحبه قرار گرفتند. با انجام تحليل محتوا و كدگذاري مصاحبه ها و همچنين استفاده از سرفصل هاي مصوب دروس روش شناسي (روش پژوهش و آمار)، تعداد 35 مهارت مهم شناسايي شد. در مرحله كمي با استفاده از مهارت هاي شناسايي شده پرسش نامه اي با رعايت روايي محتوا و پايايي مناسب (آلفاي كرونباخ بالاتر از 8/0) تدوين شد و توسط 270 دانشجو تكميل گرديد. ابتدا از طريق «تحليل عاملي اكتشافي»، مهارت ها به 27 مهارت تقليل پيدا كرد و تعداد 4 عامل شامل مهارت هاي «طراحي، عملي، تحليلي و نگارشي» شناسايي شد. در گام بعد با انجام «تحليلي عاملي تاييدي»، الگوي اندازه گيري متغير نهفته برازش قابل قبولي با داده ها نشان داد. در مرحله بعد با كاربرد آزمون «خي دو» نتايج نشان داد دانشجويان ارزيابي معناداري از مهارت هاي خود داشته اند. به اين ترتيب كه در اغلب مهارت ها توانايي آن ها متوسط به پايين ارزيابي شد. همچنين آزمون «فريدمن» مهارت هاي هر يك از ابعاد را به طور معناداري مرتب نمود. به اين ترتيب كه «تشخيص و انتخاب يك موضوع مناسب پژوهشي»، «استفاده از منابع الكترونيكي و پايگاه هاي علمي»، «فهم و تفسير خروجي هاي مربوط به داده هاي تحليل شده» و «نگارش مقاله پژوهشي مستخرج از پژوهش»، به ترتيب رتبه آخر را در مهارت هاي 4 گانه كسب كردند. يافته هاي اين پژوهش به طور كلي ضعف روش شناسي دانشجويان كارشناسي ارشد رشته هاي علوم انساني در دانشگاه هاي دولتي شهر تهران را خاطرنشان مي كند. در پايان در مورد يافته ها بحث شده است.