اثرات زيست محيطي تغيير كاربري اراضي ناشي از فعاليت هاي گردشگري؛ مطالعه موردي: نواحي روستايي بخش مركزي شهرستان تنكابن

يكي از چالش هاي اساسي طي دهه هاي اخير(1380-1390)، در نواحي روستايي كشور مساله تغيير كاربري اراضي ناشي از فعاليت هاي گردشگري است كه تبديل به يك چالش در سطح ملي گرديده و ابعاد گسترده اي يافته است. اثرات زيست محيطي به عنوان يكي از مهمترين آنها به شمار مي رود. بر همين اساس، مقاله حاضر به دنبال شناخت و تحليل اثرات زيست محيطي تغيير كاربري ناشي از گردشگري در اراضي نواحي روستايي بخش مركزي شهرستان تنكابن است. روش تحقيق به كار گرفته شده توصيفي- تحليلي با استفاده از داده هاي عيني و ذهني منتج از پرسشنامه تكميل شده توسط ساكنان روستا است. داده هاي گردآوري شده توسط پرسشنامه با استفاده از نرم افزار آماري SPSS پردازش شده اند، و بر اساس هدف و ماهيت داده ها از آزمون-هاي آماري تي تك نمونه اي و پيرسون بهره گرفته شد. نتايج يافته ها حاكي از آن است كه ارتباط بين دو متغير توسعه گردشگري و اثرات زيست محيطي تغيير كاربري در منطقه موردمطالعه تائيد مي شود اما اين ارتباط از نوع معكوس است، به اين ترتيب كه، با توسعه گردشگري اثرات منفي زيست محيطي نسبت به اثرات مثبت آن رشد بيشتري دارند. و نيز نتايج ديگر نشان مي دهد كه تفاوت معناداري در بين يازده روستاي مورد مطالعه در ارتباط با تاثير گذاري اثرات زيست محيطي وجود ندارد.