پيوند بين گردشگري و فعاليت هاي كشاورزي در راستاي پايداري محيط، با تاكيد بر نگرش هاي جوامع محلي (مطالعه موردي: نواحي روستايي شهرستان تنكابن)

امروزه فعاليت هاي گردشگري در نواحي روستايي صرفاً به گشت و گذار در طبيت تعبير مي شود و عملاً قوانين و برنامه هاي هدفمندي به اين منظور تعريف نشده است كه بتواند با توجه به ظرفيت هاي موجود در مناطق مختلف روستايي، نوع خاصي از گردشگري شكل گيرد، اين ضعف در قوانين مي تواند آسيب هاي جبران ناپذيري به محيط هاي حساس و شكننده وارد ساخته و نواحي روستايي را با چالش روبرو كند. به-همين منظور هدف اين پژوهش مطالعه ظرفيت هاي موجود در روستاها و برنامه ريزي براي گردشگري است، به خصوص در بخش كشاورزي كه اشتغال اصلي جوامع محلي را شامل مي شود، و كاربري صحيح اين منابع پايداري محيطي را به همراه خواهد داشت. در اين پژوهش منطقه مورد مطالعه، نواحي روستاهايي حوضه تيرم رود (رودخانه شيرود)، واقع در شهرستان تنكابن است كه داراي ظرفيت هاي بسياري مرتبط با بخش كشاورزي بوده و همچنين مورد توجه گردشگران زيادي هم به صورت روزانه و هم گردشگران خانه هاي دوم قرار گرفته است. روش تحقيق، به لحاظ هدف كاربردي و بر اساس ماهيت توصيفي- تحليلي است. جامعه آماري تحقيق را كشاورزان 7 روستاي منتخب در حوضه تيرم رود بخش مركزي شهرستان تنكابن تشكيل مي دهند. معيار انتخاب روستاها به روش تخميني و براساس شناخت محقق بوده و نيز براي انتخاب جامعه نمونه تحقيق (كشاورزان) از روش كوكران استفاده شده است. اطلاعات موردنياز با استفاده از پرسشنامه تهيه شده است و نتايج نشان مي دهد كه مولفه هاي دلبستگي و مشاركت كشاورزان وضعيت مطلوبي دارند و در مقابل مولفه مديريتي و برنامه ريزي در وضعيت نامطلوبي قرار دارد.