ارزيابي شكل گيري گردشگري اجتماع محور در نواحي روستايي استان گلستان

گردشگري اجتماع محور به عنوان يكي از گونه هاي گردشگري پسافوردي ناشي از ضرورت توجه به پايداري و توسعه اجتماع هاي محلي در فرايند گردشگرپذيري در مقاصد روستايي شكل گرفته است. اين-گونه از گردشگري پايداري فرهنگي، اجتماعي و زيست محيطي را مد نظر داشته و به وسيله ي اجتماع محلي، مديريت و مالكيت شده و هدف از آن ضمن سودمندي گردشگري براي اجتماع محلي، قادرساختن بازديدكنندگان به افزايش دانش و آگاهي شان درباره اجتماع و روش هاي زندگي در آن است. از اين رو، گردشگري اجتماع محور در توسعه جوامع محلي داراي قابليت گردشگري به خصوص در نواحي روستايي مي تواند كاركردي مناسب داشته باشد. با توجه به اين ويژگي ها، گردشگري اجتماع محور مي تواند در توسعه گردشگري در استان گلستان مفيد واقع شود چرا كه وجه غالب گردشگري در استان گلستان ميتني بر الگوي فضايي گردشگري روستايي مي باشد. بدين منظور در اين مقاله با استفاده از ارزيابي استراتژيك قابليت هاي شكل گيري گردشگري اجتماع محور در استان گلستان مورد بررسي قرار گرفته است. جامعه آماري اين تحقيق حدود 80 كارشناس و متخصص گردشگري بوده كه در قالب يك پرسشنامه محقق ساخت و تكنيك دلفي مورد پرسش قرار گرفتند. نتايج اين تحقيق نشان دهنده يك استراتژي كلان محافظه كارانه (ثباتي) در رابطه با شكل گيري گردشگري اجتماع محور بوده كه تحليل عاملي نتايج بررسي شاخص ها، اولويت شاخص هاي اقتصادي و بعد از آن مشاركت مردمي را در شكل گيري و توسعه گردشگري اجتماع محور در استان گلستان نشان مي دهد.