تاثير منافع اقتصادي گردشگري در حفاظت از منابع طبيعي؛ مطالعه موردي: منطقه ميانكاله

هدف از اين تحقيق شناخت نقش فعاليت گردشگري در اقتصاد محلي و همچنين سنجش ميزان تاثير منافع حاصله از آن بر حفاظت از منابع طبيعي است. محدوده موردمطالعه شبه جزيره ميانكاله و پنج روستا از روستاهاي دهستان ميانكاله نظير زاغمرز، امير آباد، زينوند، نمك چال و يعقوب لنگه از توابع شهرستان بهشهر است كه تحت تاثير توسعه گردشگري قرار گرفته اند. روش اين تحقيق توصيفي تحليلي مبتني بر پيمايشي و ابزار جمع آوري داده ها، پرسشنامه خانوار و روستا مي باشد. داده هاي تحقيق از طريق آزمون هاي آماري تي تك نمونه اي، تي مستقل يا مقايسه اي و همبستگي و با استفاده از نرم افزار spss مورد تحليل قرار گرفته اند. يافته هاي تحقيق در منطقه مورد مطالعه نشان مي دهدكه گردشگري اثرات اقتصادي مثبت و معناداري بر ساكنان داخل منطقه حفاظت شده و روستاهاي پيراموني آن داشته است. همچنين يافته هاي تحقيق نشان مي دهد به طور كلي منافع اقتصادي ناشي از توسعه گردشگري كه توسط جوامع محلي درك شده است با ميزان حمايت آنان در حفاظت از منابع طبيعي محلي همبستگي معناداري دارد. همچنين نتايج آزمون تي مستقل بين ساكنان داخل مناطق حفاظت شده و روستاهاي پيراموني بيانگر آن است بين اين دو به لحاظ ميزان وابستگي اقتصادي به بخش گردشگري تفاوت معناداري وجود دارد به طوري كه ساكنان داخل مناطق حفاظت شده وابستگي اقتصادي بيشتري نسبت به ساكنان روستاهاي پيراموني دارند. از سوي ديگر به لحاظ ميزان حمايت ساكنان از توسعه اكوتوريسم و ميزان تمايل به حفاظت از منابع طبيعي بين اين دوگروه تفاوت معنادار است گرچه به طوركلي ميزان حمايت از توسعه گردشگري در مناطق حفاظت شده و ميزان تمايل به حفاظت از منابع طبيعي بيش از حد متوسط است، اما ساكنان داخل مناطق حفاظت شده به دليل وابستگي اقتصادي بيشتر نسبت به ساكنان روستاهاي پيراموني، داراي ميزان حمايت بيشتر و تمايل به حفاظت از منابع طبيعي بالاتري از ساكنان روستاهاي پيراموني بوده اند.