پيش بيني سطح تاب آوري دانشجويان بر اساس مراحل تغيير رفتار تمريني و خودكارامدي

Prediction level of resiliency based of Stages of Exercise Behavior Change and self-efficacy in students

هدف از پژوهش حاضر پیش‌بینی سطح تاب‌آوری دانشجویان بر اساس مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودكارامدی بود. بنابراین تعداد 292 دانشجوی دختر و پسر دانشگاه شهید بهشتی تهران به‌ عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌های تاب‌آوری (كانر و دیویدسون، 2003)، مراحل تغییر رفتار تمرینی (كاردینال، 1997) و خودكارامدی (شوارتز، 1999) را تكمیل نمودند. نتایج نشان داد كه بین دانشجویان از نظر سطح تاب‌آوری و خودكارامدی در مراحل مختلف تغییر رفتار، تفاوت معنی‌داری وجود دارد و دانشجویان در مراحل بالاتر (عمل و ثبات) دارای تاب‌آوری و خودكارامدی بالاتری هستند. همچنین نتایج نشان داد بین مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودكارامدی با سطح تاب‌آوری همبستگی مثبت معنی‌داری وجود دارد. در نهایت، دو متغیر مراحل تغییر رفتار و خودكارامدی پیش‌بینی‌كننده معنی‌دار سطح تاب‌آوری بودند. لذا می‌توان فعالیت‌بدنی و تمرین منظم را محیطی تاب‌آفرین دانست كه پرداختن به آن منجر به ایجاد برخی از ویژگی‌های تاب‌آوری می‌شود.

The purpose of this research is to predict the level of resiliency based on Stage of Exercise Behavior Change and self-efficacy in students. Therefore, the number of 292 male and female students in Shahid Beheshti University were selected. They completed resiliency questionnaires (Connor and Davidson, 2003), Stages of Exercise Behavior Change (SEBC) (Cardinal, 1997) and self-efficacy (Schwartz, 1999). The results showed significant difference between various SEBC in level of resiliency and self-efficacy. Students in higher SEBC grades (action and maintenance) have higher resiliency and self-efficacy. And also we find significant positive correlation between SEBC and self-efficacy with resiliency. Finally, SEBC and self-efficacy were significant predictors the level of resiliency. Therefore, physical activity and regular exercise can be considered as resilience environment and makes some resiliency features.