كاربرد منطقي آنتي‌بيوتيك پروفيلاكسي در آسيب‌هاي تروماتيك ناحيه فك و صورت: مقاله مروري

Reasonable application of antibiotic prophylaxis in maxillofacial trauma: Literature review

زمینه و هدف: امروزه با توجه به پیشرفت‌های فراوان در مدیریت آسیب‌های تروماتیك، عفونت‌های ایجاد شده به دنبال این حوادث به عنوان یك چالش جدی مطرح و آنتی‌بیوتیك‌ها به منظور پروفیلاكسی، به طور شایع در راستای كاهش عفونت‌ها تجویز می‌گردد. علی‌رغم حضور باكتری‌ها در اغلب نواحی بدن، میزان عفونت‌های شدید پس از درمان در ناحیه سر و گردن در قیاس با سایر نواحی، در افراد سالم پایین می‌باشد. هدف از این مطالعه، مروری بر لزوم تجویز منطقی پروفیلاكسی آنتی‌بیوتیك‌ها در آسیب‌های تروماتیك ناحیه فك و صورت بود. روش بررسی: این مطالعه به صورت مروری و با استناد به مقالات موجود در پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed و Google Scholer از سال 2000 تا 2014 كه فقط مرتبط با كاربرد پروفیلاكسی آنتی‌بیوتیك‌ها در آسیب‌های تروماتیك ناحیه فك و صورت بودند طرح‌ریزی گردید. یافته‌ها: در ارتباط با زخم‌های دهان و صورت، برای پارگی‌ها و زخم‌های كوچك و تمیز آنتی‌بیوتیك توصیه نشده ولی برای زخم‌های دهانی وسیع كه با پوست صورت ارتباط داشتند، پروفیلاكسی درنظر گرفته شد. در شكستگی‌های ناحیه فك و صورت، برای شكستگی‌های كامپاند فك پایین و شكستگی‌های پیچیده سایر نواحی صورت یك دوره آنتی‌بیوتیك به مدت حداقل 24 ساعت كافی و برای موارد ساده شكستگی‌ها آنتی‌بیوتیك ضرورت ندارد. با توجه به شدت و پیچیدگی آسیب به منطقه موردنظر در فك و صورت و ارتباط آن با محیط خارج یا داخل دهانی، پروفیلاكسی در یك دوره زمانی كوتاه قبل یا بعد از عمل توصیه و انجام مطالعات با جزییات دقیق جهت دسترسی به نتایج كامل‌تر پیشنهاد می‌شود.

Background and Aims: Despite advances in trauma management, treatment of the consequent infections has remained a major challenge. Antibiotic prophylaxis has been widely applied to reduce such infections. Although bacteria are present in most body parts, severe infections after treatment are less frequent in the head and neck of healthy individuals. The aim of the present study was to review the reasonable application of antibiotic prophylaxis in maxillofacial trauma. Materials and Methods: In this review article, PubMed and Google Scholar databases were searched for studies on antibiotic prophylaxis in maxillofacial trauma published during 2000-2014. Conclusion: Antibiotics were not prescribed for tears and small clean wounds in the face and mouth. However, prophylaxis was applied for extensive mouth injuries which involved the facial skin. In case of maxillofacial fractures, 24-hour administration of antibiotics sufficed for compound fractures of the mandible and other parts of the face. Antibiotics were not required in other types of fractures. Prophylaxis should be applied over short pre- or post-operative periods based on the severity and complexity of maxillofacial fractures and their relations with intra- and extraoral environments. Apparently, more detailed studies are warranted to further clarify the subject.