بررسي خشونت كلامي در محل كار عليه كاركنان فوريت‌هاي پزشكي در سال 1392

Evaluation of verbal violence against emergency medical personnel at work in 2014

مقدمه: يكي از ناامني‌هاي شغلي موجود خشونت كلامي در محل كار مي‌باشد كه در بين پرسنل درماني و به خصوص پرسنل فوريت‌هاي پزشكي شيوع بيشتري دارد. اين پژوهش با هدف بررسي خشونت كلامي محل كار عليه پرسنل فوريت‌هاي پزشكي شمال استان خوزستان صورت پذيرفت. روش بررسي: اين پژوهش به صورت مقطعي- توصيفي و به روش سرشماري بر روي تعداد 144 پرسنل فوريت پزشكي شمال استان خوزستان كه رضايت خود را مبني بر شركت در مطالعه اعلام داشتند در سال 1392 انجام گرفت. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه‌اي بود كه شامل چهار قسمت (مشخصات دموگرافيك، تجربه خشونت رواني و خشونت نژادي و واكنش به خشونت و علل آن) بود. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS ويرايش 11 و با استفاده از آزمون‌هاي توصيفي و استنباطي تحليل شدند. يافته‌ها: در 12 ماه گذشته 7/66% پرسنل حداقل يكي از خشونت‌هاي كلامي را تجربه كرده بودند و به تفكيك 3/65% خشونت رواني و 1/20% نيز خشونت فرهنگي يا نژادي را تجربه كرده بودند. بين خشونت اعمال شده با جنسيت مرد بيماران رابطه معنادار وجود داشت(002/0P=). شايع‌ترين علت خشونت از نظر پرسنل كمبود آگاهي مردم نسبت به وظايف فوريت‌هاي پزشكي بود. همچنين شايع‌ترين واكنش در مقابل خشونت، دعوت كردن مهاجم به آرامش بود. نتيجه‌گيري: مي‌توان وجود دوره‌هاي آموزشي با هدف افزايش آگاهي براي مردم و چگونگي برخورد با خشونت و جلوگيري از وقوع آن، براي پرسنل فوريت پزشكي پيشنهاد كرد.

Introduction: Verbal violence is one of the job insecurity in workplace which is frequent among health care workers, especially emergency personnel. This study examined verbal workplace violence against emergency medical personnel that took place in north of Khuzestan province. Materials and methods: This research was a cross - sectional study using census method on 144 cases of emergency personnel of north Khuzestan who declared their satisfaction to take part in the study in 2014. The data gathering tool was a questionnaire consisted of four parts (demographic, psychological violence experience, racial violence and response to violence and its causes). Data analysis was performed by SPSS 11 software using descriptive and inferential tests. Results: The mean age of subjects was 32.9±4.16 years and their experience in the emergency department was 5.9±2.25 years. In the past 12 months, 66.7 percent of staff had experienced at least one of the verbal violence and 65.3 percent had experienced psychological violence, 20.1 percent had experienced cultural, or racial violence separately. There was a significant relationship between violence and male patients (p=0.002). From medical personnel’s point of view the most common cause of violence was low public awareness towards the duties of emergency medical personnel. The most common response to violence was to invite the offender to relax. Conclusion: Courses can be offered to raise public awareness and to teach medical emergency personnel how to deal with violence and prevent its occurrence.