ارزيابي سطوح پريشاني اخلاقي كاركنان پرستاري در شهر ملاير: مطالعه‌ي مقطعي

An evaluation of moral distress levels among the nursing staff of Malayer hospitals: A cross-sectional study

در ادبیات پرستاری، پریشانی اخلاقی به‌عنوان یك مشكل اساسی شناخته شده است كه پرستاران در كلیه‌ی سیستم­های مراقبتی با آن رو ­به ­رو هستند. پریشانی اخلاقی، یك­پارچگی حرفه­ی پرستاری و در نهایت كیفیت مراقبت از بیمار را تهدید می‌كند. هدف مطالعه‌ی حاضر، تعیین سطوح پریشانی اخلاقی كاركنان پرستاری شاغل در بیمارستان­های شهر ملایر بود. در این مطالعه­ی توصیفی- مقطعی، 195 نفر از كاركنان پرستاری شاغل در بیمارستان­های شهر ملایر در سال 1394 مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات به‌وسیله‌ی پرسشنامه‌ی استاندارد پریشانی اخلاقی گردآوری شدند. تحلیل داده­ها به‌وسیله‌ی آمار توصیفی و استنباطی (آزمون‌های Ch-square و Independent t-test) و با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 18 انجام شد. یافته­ها نشان داد كه 88 نفر (1/45%) از كاركنان پرستاری دارای پریشانی اخلاقی در سطح متوسط بودند و در درجات بعدی، سطوح پریشانی اخلاقی آنان در حد بالا (62نفر، 8/31%) و پایین (45 نفر، 1/23%) بودند. مهم­ترین عوامل ایجادكننده­­ی پریشانی اخلاقی برای كاركنان پرستاری شامل مراقبت و درمان غیر استاندارد به دلیل كمبود درمان­گر و مراقبت­دهنده (21/0±6/6)، اجرای دستورات پزشك برای آزمایش­ها، درمان­ها و مراقبت­های غیرضروری (12/0±6) و انجام هر اقدامی بدون شایستگی حرفه­ای انجام آن (22/0±9/5) بودند. هم­چنین، از میان مشخصات جمعیت­شناختی، بین تجربه­­ی پریشانی اخلاقی در كاركنان پرستاری با جنس (001/0P=)، بخش محل خدمت (01/0P=) و سابقه‌ی كار (001/0P=) آنان، ارتباط معنی‌دار آماری دیده شد. نتایج به­دست آمده از این مطالعه، گویای آن است كه توجه به مقوله­ی پریشانی اخلاقی برای كاركنان پرستاری بسیار مهم است كه این امر باید توسط متولیان حرفه­ی پرستاری، مدیران خدمات پرستاری و اساتید این رشته مدنظر قرار گیرد

Moral distress has been identified in nursing literature as a major dilemma affecting nurses in all healthcare systems. It is viewed as an important factor threatening the integrity of nurses and ultimately the quality of patient care. The present study attempted to determine levels of moral distress among the nursing staff employed in hospitals across the city of Malayer. This was a descriptive and cross-sectional study conducted on 195 nurses of Malayer hospitals during 2015. Data were collected using a demographic questionnaire and the standard moral distress scale (MDS). Data analysis was performed by descriptive and analytical statistics using SPSS software version 18. In this study, 88 nurses (45.1%) were found to be suffering from severe moral distress. The most important factors causing moral distress pertained to substandard care and treatment due to a shortage of health professionals and care providers (6.6±0.21), physician orders for unnecessary tests, treatments and care (6±0.12), and measures taken by staff who lacked clinical competency (5.9±0.22). Among the nurses’ demographic data, gender (P=0.001), job experience (P=0.001) and nursing ward (P=0.01) were significantly related to the level of moral distress experienced by the nursing staff. The results imply that in nursing, moral distress is a highly important and pertinent issue that requires greater consideration by health service managers, policymakers and nurse educators.