تعيين رابطه هوش هيجاني وتنش شغلي پرستاران بيمارستان الزهراء اصفهان

The relationship between Emotional Intelligence and Occupational Stress among Nurses of Alzahra Hospital in Isfahan

زمینه و هدف:  پرستاری یكی از پر تنش ترین مشاغل است، به نحوی كه تنش شغلی بر كیفیت كار و زندگی آنان تأثیرگذار است. وجود تنش و مدیریت ضعیف هیجانی می تواند بر عملكرد پرستاران تأثیر منفی داشته باشند. هدف تحقیق حاضر، تعیین رابطه میان هوش هیجانی و تنش شغلی پرستاران بیمارستان الزهرا اصفهان بود. مواد و روش ها:این تحقیق از نظر هدف، كاربردی و از نظر روش، توصیفی-پیمایشی بود. جامعه آماری شامل پرستاران بیمارستان الزهرا بود كه تعداد آنها 960 نفر گزارش گردید و تعداد نمونه با استفاده از فرمول كوكران، 247 نفر محاسبه شد و نمونه گیری به شیوه ی طبقه ای تصادفی صورت گرفت. به منظور گردآوری داده ها از دو پرسشنامه ی هوش هیجانی سیبریا شرینگ با ضریب پایایی 85/0 و تنش شغلی مؤسسه سلامت و ایمنی انگلستان با ضریب پایایی 84/0 استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از  نرم افزارSPSSو آزمون های مقایسهt و هبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج: یافته های پژوهش نشان داد كه میزان تنش شغلی پرستاران و مقیاسهای سنجش آن از قبیل تقاضاها(مطالبات)، كنترل، حمایت مدیریت، حمایت همكاران و نقش، بیش از حد متوسط  و مقیاس ارتباطات كمتر از حد متوسط است. میزان هوش هیجانی پرستاران و مقیاس های خودآگاهی و خودتنظیمی در حد متوسط ، همدلی، خودانگیزی و مهارتهای اجتماعی كمتر از حد متوسط بود. همچنین رابطه معناداری بین سطح هوش هیجانی و تنش پرستاران در سطح خطای 05/0 وجود داشت . با افزایش هوش هیجانی، تنش شغلی پرستاران كاهش می یافت. نتیجه گیری: برخورداری پرستاران از مهارت هوش هیجانی تأثیرات چشمگیری در كاهش تنش آنها و در نتیجه ارتقاء عملكرد پرستاران خواهد داشت و كیفیت خدمت رسانی به بیماران را بهبود خواهد بخشید. بنابراین لازم است مدیران بیمارستانها جهت ارتقاء هوش هیجانی پرستاران، تدابیر لازم را اتخاذ نمایند.

Background: Nursing is considered as one of the most stressful occupation which influences their quality of work and life. The inevitable fact of occupational stress and low emotional intelligence management leads to negative effect on the nurses’ performance. The study aimed at determining the relationship between emotional intelligence and occupational stress among the nurses of alzahra hospital in Isfahan. Materials and Methods: This study was an applied and descriptive survey. The study population consisted of 960 nurses of alzahra hospital in Isfahan. Sample size calculated 247 using Cochran formula. Sampling method was stratified random sampling. Data gathering was used by two questionnaires including emotional intelligence (sybershring) with 0.85 reliability coefficient and Health and Safety Institution of England (HSE) questionnaire with 0.84 reliability coefficients. Data analysis performed by SPSS software using independent t-test and Pierson Correlation Coefficient tests. Results: Findings revealed that the stress level and its measuring scales such as expectations, control, management support, colleague’s support and role ranked more and the interrelation scale  ranked less than average among nurses. Emotional intelligence level of nurses and scales such as self-awareness and self-regulation ranked average  and empathy, self-motivation and social skills ranked less than average. Therefore, there was a significant relation between the emotional intelligence level and nursesʹ stress in p<0.05. With increasing the emotional intelligence level, the occupational stress in nurses decreased. Conclusions: Having emotional intelligence skills can result in experiencing stress less and improving nursing performance; and better service quality among patients.  Hence, hospital’s managers should be adopting proper policies with respect to the emotional intelligence.