بررسي تاثير سازه كنترل رسوب آستانه بر ميزان رسوب ورودي به كانال آبگير جانبي با زواياي مختلف آبگيري

استفاده از آبگير هاي جانبي يكي از روش هاي معمول در آبگيري از رودخانه ها مي باشد. در نواحي خشك و نيمه خشك كه جريان سيلاب حاوي رسوبات زيادي مي باشد، بخشي از رسوبات همراه جريان وارد كانال آبگير شده و در قسمت هاي مختلف كانال از جمله ورودي كانال آبگير ترسيب مي كند. رسوب گذاري در اين ناحيه ظرفيت انتقال كانال جانبي را كاهش مي دهد و سبب انسداد دهانه آبگير مي گردد. روش هاي مختلفي براي كاهش رسوب ورودي به دهانه آبگير وجود دارد كه يكي از آنها توجه به زاويه كانال آبگير با جهت جريان در كانال اصلي است و ديگري استفاده از سازه هاي كنترل رسوب مانند آستانه. در اين تحقيق با استفاده از نرم افزار CCHE2D به شبيه سازي يك مطالعه آزمايشگاهي كه قبلاً انجام شده است و مقايسه نتايج شبيه سازي با نتايج آزمايشگاهي موجود به عنوان نمونه، جهت بررسي كنترل رسوب در يك فلوم به طول تقريبي 17 متر و عرض 5/1 متر و عمق 7/0 متر پرداخته شده است. آبگيري به عرض ورودي 6/0 متر و با زاويه هاي 90، 75، 60 و 45 درجه نسبت به جهت جريان، متصل به فلوم مي باشد. در ضمن مصالح بستر نيز ماسه با قطر متوسط يك ميلي متر مي باشد كه به ضخامت 20 سانتي متر در بستر فلوم ريخته شده است. يك بار مدل را به صورت ساده و بار ديگر همراه با وجود آستانه اي به ارتفاع 5/3 سانتي متر و ضخامت 1 سانتي متر در ابتداي آبگير جانبي شبيه سازي شده است. محدوده آزمايش ها به نحوي بوده كه فقط حركت بار بستر وجود داشته است. نتايج آزمايشات در فلوم آزمايشگاهي نشان داده بود كه وجود آستانه سبب كاهش رسوب ورودي به كانال آبگير در حدود 30 درصد شده است و اجراي مدل مورد استفاده نيز در شرايط يكسان اين درصد كاهش را در حدود 26 درصد برآورد نموده است كه گوياي قابليت مدل CCHE2D در پيش بيني اين موضوع مي باشد.