بررسي اثرات اقتصادي نوسانات اقليمي برآب مصرفي و توليد محصول گندم در استان خوزستان

در اين تحقيق، تغيير در پارامترهاي اقليمي دما و بارش و تغييرات كمي آن ها براي منطقه خوزستان مورد مطالعه قرار گرفت. سپس اثر اقتصادي آنها بر آب مصرفي و همچنين بر درآمد خالص محصول گندم با بكارگيري روش ريكاردين بررسي شد. داده هاي سري زماني دما و بارش دوره (1388- 1345) در سه منطقه دزفول، اهواز و شادگان مورد استفاده قرار گرفت. نتايج تحليل آماري با استفاده از آزمون من كندال نشان داد كه روند در سري زماني درجه حرارت به صورت افزايشي است. اما روند در سري زماني بارش براي منطقه اهواز كاهشي بوده، در منطقه دزفول وجود روند تاييد نگرديد و براي ايستگاه شادگان روند كاهشي ضعيف ديده شد. افزايش نياز آبي محصول گندم براي منطقه دزفول، اهواز و شادگان به ترتيب برابر 2106، 2500 و 3129 متر مكعب و به طور متوسط برابر 31% در 100 سال مي باشد. كاهش بازده سالانه اين محصول در اثر افزايش نياز آب ناشي از نوسانات اقليمي نيز براي منطقه دزفول، اهواز و شادگان به ترتيب برابر 24587، 19291 و 18360 ريال مي باشد. همچنين نتايج مدل ريكاردين نشان داد كه افزايش در دما و كاهش بارندگي تا 100 سال آينده باعث كاهش جمعاٌ 57863 هزار ريال در بازده گندم به ازاي هر هكتار مي گردد.