خصوصيات مينرالوگرافي، گوهرشناسي و ارتباط آن با كيفيت صيقل خوري در آگات هاي جنوب ترود

محدوده اي كه آگات هاي مورد مطالعه در آن واقع شده اند در زون ايران مركزي و در حاشيه شرقي آن قرار دارد. بنا به دلايلي همچون نادر بودن ولكانيسم اسيدي در منطقه، وجود قطعاتي از سنگ ميزبان بدون حاشيه واكنشي در آگات ها و آنومالي مثبت Ce و Ybدر الگوي نرماليز شده بر پايه كندريت مي توان گفت كه سيليس تامين كننده اين آگات ها از متن ولكانيك ها تامين شده است. اين آگات ها 1 تا 8 مرحله رشد را نشان مي دهند كه هر مرحله رشد با يك بافت خاص مشخص مي شود. از بافت هايي كه در اين آگات ها مشاهده مي شود مي توان به اسفروليتي، نواري تا شبه اسفروليتي، واريوليتي، ميكروگرانولار، آكسيوليتي تا واريوليتي و كريپتوكريستالين اشاره كرد. در اين آگات ها رنگ، ضريب شكست، وزن مخصوص و كيفيت صيقل خوري با يكديگر رابطه مستقيم دارند به طوري كه اين خصوصيات در آگات هاي داراي بافت كريپتوكريستالين و دانه ريزتر، بيشتر از ساير آگات ها است و در آگات هاي داراي بافت اسفروليتي به حداقل مي رسد. همچنين آگات هايي كه در جهت عرضيشان بافت نواري تا شبه اسفروليتي دارند، نسبت به جهت طوليشان كه داراي بافت آكسيوليتي و واريوليتي هستند، پر رنگ ترند اما شفافيت كمتري دارند. از اين ويژگي ها مي توان به صورت كاربردي در تراش و فرآوري آگات ها استفاده كرد.