توان سنجي نيروگاههاي بادي با روش فازي اي. اچ. پي. در منطقه سمنان

باد نعمت خدادادي و به عنوان يكي از مظاهر انرژي هاي نو، براي جايگزين شدن سوخت هاي فسيلي از جايگاه ويژه اي طي سال هاي اخير براي محققان برخوردار بوده است. استان سمنان با توجه به وضعيت توپوگرافي و موقعيت نسبي خود شرايط مناسب را براي انجام پژوهش در اين زمينه داراست. هدف از اين پژوهش توان سنجي استفاده از باد با رويكرد اقليمي به منظور راه اندازي نيروگاههاي بادي در منطقه سمنان مي باشد. روش تحقيق ابتدا. براي فازي سازي معيارها نقاط كنترل و نوع تابع فازي براي هر يك از لايه ها (سرعت باد، سرعت باد غالب، فشار، دما، شيب، ارتفاع، مناطق حفاظت شده، كاربري اراضي...) براساس درجه بندي عضويت آنها در محدوده ي صفر الي يك در نرم افزار ادريسي مشخص گرديد. سپس با توجه به اهميت تلفيق اطلاعات، فرايند تحليل سلسله مراتبي (AHP) براي وزن دهي به لايه ها انتخاب و به كمك نرم-افزار Expert choice پياده سازي گرديد. سپس از نرم افزار ArcGIS، به منظور تحليل فضايي و همپوشاني لايه-ها استفاده شد و بعد از تجزيه و تحليل اطلاعات، استان سمنان، از نظر قابليت احداث نيروگاه بادي به چهار سطح عالي، خوب، متوسط و ضعيف تقسيم گرديدند. نتايج نشان داد مناطق با درجه عالي جهت احداث نيروگاه بادي در منطقه شامل محدوده شمال در ايستگاه دامغان با مساحتي بالغ بر 70/343301 هكتار يا 54/3 درصد قرار دارد. علاوه بر اين، مناطق با درجه خوب با مساحتي بالغ بر 32/2279250 هكتار يا 43/23 درصد از سطح منطقه مورد مطالعه، شامل ايستگاه هاي بيارجمند، جنوب غربي شاهرود (ايستگاه نماينده: شاهرود)، دامغان و شمال گرمسار (ايستگاه نماينده: گرمسار) مي باشد.