اثر تمرينات ثبات دهنده مركزي و ورزش هاي عمومي بر فعاليت هاي عملكردي بيماران مبتلا به كمردرد مزمن غير اختصاصي

زمينه و هدف : كمردرد يك اختلال عضلاني اسكلتي با شيوع بالا است كه 85 درصد افراد جامعه ممكن است آن را تجربه كنند. ورزش هاي ثبات دهنده مركزي براي تقويت توانايي سيستم هاي عصبي عضلاني و اسكلتي براي حفاظت ستون فقرات توصيه شده اند. اين مطالعه به منظور تعيين اثر تمرينات ثبات دهنده مركزي و ورزش هاي عمومي بر فعاليت هاي عملكردي بيماران مبتلا به كمردرد مزمن غيراختصاصي انجام شد. روش بررسي : در اين كارآزمايي باليني 60 بيمار مبتلا به كمردرد مزمن غيراختصاصي به طور تصادفي در دو گروه 30 نفري ورزش هاي عمومي و ورزش هاي ثبات دهنده مركزي قرار گرفتند. شاخص فعاليت هاي عملكردي توسط آزمون هاي Bilateral squat test، Timed single hop test، Distance single hop test و Star excursion test براي همه افراد در ابتدا و پس از دوره مداخله مورد ارزيابي و مقايسه قرار گرفت. در گروه ورزش هاي ثبات دهنده مركزي هشت تمرين اختصاصي تقويتي استفاده گرديد و در گروه ورزش هاي عمومي، تمرينات تقويتي روتين فيزيوتراپي براي بيماران در نظر گرفته شد. كليه تمرينات در هر دو گروه به مدت 4 هفته و هر هفته 3 جلسه انجام گرديد. يافته ها : تمرينات ثبات دهنده مركزي موجب افزايش معني دار شاخص هاي فعاليت عملكردي بيماران مبتلا به كمردرد مزمن غيراختصاصي نسبت به تمرينات عمومي گرديد (P<0.05). نتيجه گيري : تمرينات ثبات دهنده مركزي نسبت به تمرينات عمومي در بيماران مبتلا به كمردرد مزمن غيراختصاصي ارجح است.