تأثير تركيب‌هاي مختلف تمرين بدني و تمرين ذهني بر افزايش درجۀ آزادي (دامنۀ حركتي) مفصل شانۀ زنان مبتلا به سرطان پستان ماستكتومي راديكال‌شدۀ تحت-راديوتراپي

Effects of Different Variations of Physical Practice and Mental Imagery on Shoulder Joint Degree of Freedom (range of motion) of Women with Breast Cancer Undergoing Radiotherapy Post Radical Mastectomy

پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر تركیب‌های مختلف تمرین بدنی و ‌ذهنی بر میزان درجۀ آزادی (دامنۀ حركتی) مفصل شانۀ زنان مبتلا به سرطان پستان ماستكتومی‌شدۀ تحت‌رادیوتراپی انجام گرفت. بدین‌منظور، 40 بیمار مبتلا به سرطان پستان بستری در بیمارستان میلاد اصفهان به‌صورت تصادفی در 4 گروه تمرین بدنی، ذهنی، تركیبی (ذهنی و بدنی) و كنترل قرار گرفتند. گروه‌های تجربی در 25 جلسۀ 30 دقیقه‌ای به انجام تمرین‌های مربوط‌ به خود پرداختند. پیش-آزمون، قبل از مداخله و پس‌آزمون در پایان مداخله گرفته شد. همچنین، به‌منظور تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس یك‌راهه استفاده گردید. یافته‌ها بیانگر این است كه بین گروه‌‌های مختلف در میزان درجۀ آزادی مفصل شانه اختلاف وجود دارد. همچنین، نتایج نشان می‌دهند كه تمرین بدنی منجر به بهبود تمام حركات دامنۀ حركتی، به‌جز نزدیك كردن شده است. تمرین ذهنی نیز موجب بهبود تمام حركات دامنۀ حركتی، به‌جز نزدیك كردن و چرخش داخلی شده و تمرین تركیبی باعث بهبود معنادار تمام حركات دامنۀ حركتی شده است. علاوه‌براین، دریافت می‌شود كه اثر تمرین بدنی در حركات خم كردن، باز كردن، دور كردن و چرخش خارجی‌ بهتر از تمرین ذهنی می‌باشد. اثر تمرین تركیبی نیز در حركت چرخش داخلی، بهتر از تمرین بدنی بوده و اثر تمرین تركیبی در تمام حركات بهتر از تمرین ذهنی است. به-طوركلی و براساس یافته‌ها، می‌توان در مراكز درمانی‌ از روش تركیبی برای بهبود دامنۀ حركتی مفصل شانۀ زنان مبتلا به سرطان پستان ماستكتومی‌شدۀ تحت‌رادیوتراپی به‌عنوان درمان كمكی بهره گرفت.

The aim of this study was to investigate the effect of physical practice, mental practice and a combination of physical and mental practice on shoulder joint degree of freedom (range of motion) in women with breast cancer undergoing radiotherapy post radical Mastectomy. Participants were 40 women with breast cancer in Isfahan Milad hospital whom were divided into four groups: physical practice, mental practice, combination of physical and mental practice and control. Participants of the experimental groups exercised for 25 sessions, 30 minutes in each session. We took shoulder joint range of motion test at pre-intervention and post-intervention. To analyze data, one-way ANOVA was used. Results showed between groups difference in shoulder joint degree of freedom. Physical practice resulted in improvement of all shoulder joint range of motion except adduction; the mental practice led to improvement of all of range of motion except adduction and internal rotation. The combination practice improved all of the measured variables. The effect of physical practice was found to be better than mental practice in flexion, extension, abduction and external rotation. Combination practice was better than physical practice in internal rotation. Combination practice was better than mental practice in all variables. In medical centers, the combination of physical and mental practice can be used to help women with breast cancer undergoing radiotherapy radical mastectomy for improving shoulder joint range of motion.