مشخصات كمي و كيفي خشكه دارها در مراحل مختلف تحولي توده هاي آميخته راش (پژوهش موردي:جنگل خيرود نوشهر)

خشكه دارها نقش مهمي در پويايي اكوسيستم هاي جنگلي بر عهده دارند. آگاهي از ويژگي هاي كمي و كيفي خشكه دارها در مراحل مختلف تحولي مي تواند در تدوين راهكارهاي مديريتي همگام با طبيعت توده هاي طبيعي و مديريت نشده راهگشا باشد. پژوهش پيش رو با هدف بررسي ويژگي هاي كمي و كيفي خشكه دارها به عنوان شاخص هايي از مراحل تحولي توده در پارسل هاي 317 و 318 بخش گرازبن از جنگل هاي كمتر دست خورده خيرود انجام شد. سه قطعه نمونه يك هكتاري كه هر كدام در يكي از مراحل تحولي اوليه، بلوغ و پوسيدگي قرار گرفته بودند، انتخاب شدند و آماربرداري صددرصد از مشخصه هاي خشكه دارها شامل قطر و ارتفاع يا طول با قطر بيشتر از 7/5 سانتيمتر و مشخصات كيفي شامل شكل و درجه پوسيدگي انجام شد. نتايج نشان داد كه خشكه دارها داراي تفاوتهايي از نظر تعداد در هكتار، حجم، نوع و اندازه در سه مرحله بودند. خشكه دارهاي افتاده در مرحله اوليه و مرحله پوسيدگي فراواني بيشتري نسبت به خشكه دارهاي سرپا به خود اختصاص دادند، در حالي كه در مرحله بلوغ عكس آن بود. بيشترين و كمترين حجم خشكه دار به ترتيب در مرحله اوليه و بلوغ مشاهده شد. در هر سه مرحله بيشترين حجم خشكه دار در راش مشاهده شد. مرحله بلوغ بيشترين فراواني خشكه دار را به خود اختصاص داد، اما تمام خشكه دارها در اين مرحله در طبقه قطري كمتر از 35 سانتي متر قرار گرفتند. بيشتر خشكه دارها در مرحله اوليه در درجات پوسيدگي پيشرفته قرار داشتند.